Aan eenieder een prettige jaarwisseling gewenst (hou het veilig !) en veel aangename km's voor het komende jaar !
Al trainend tulpen tegenkomen
10 uur geleden
vrijdag 31 december 2010
Eindbalans
Op deze laatste dag van het jaar wordt gewoontegetrouw het aantal gefietste km's opgeteld. Dit jaar kom ik aan een totaal van 15.325 km. Hiervan zijn er 12.740 van met de ligfiets gereden, de overige km's werden met andere fietsen gemaakt. Met de Strada heb ik dit jaar 7.655 km gefietst. Best wel aardig, zeker als je in overweging neemt dat de Strada de afgelopen winterweken zo goed als stil heeft gestaan én er afgelopen zomer een concurrent is bijgekomen (de Raptobike). Het blijft in elk geval met voorsprong de fiets waar de meeste km's per jaar mee worden afgelegd. En het blijft de meest comfortabele, laten we daar duidelijk over wezen ;-)
Aan eenieder een prettige jaarwisseling gewenst (hou het veilig !) en veel aangename km's voor het komende jaar !
Aan eenieder een prettige jaarwisseling gewenst (hou het veilig !) en veel aangename km's voor het komende jaar !
donderdag 30 december 2010
Appelflappenflop ...
Vandaag werd de alternatieve tocht voor de Oliebollen gereden, nl de Appelflappentocht. Jonathan A. had hiervoor ingeschreven en erop aangedrongen van ook mee te rijden, maar omdat ik een watje ben en bij deze prut niet met een open fiets wil rijden, had ik feestelijk bedankt. Ik bood wel aan om met de Strada hem en de andere deelnemers naar het startpunt in Rijen te begeleiden, maar meer ook niet. Dat voorstel werd dankbaar aangenomen.
Vanmorgen nog voor vertrek op Ligfiets.net gekeken naar het aantal inschrijvingen en daar stonden slechts 4 deelnemers op, waarvan er 1 Jonathan A. zelf was. Vanuit mijn woonplaats zouden nog 3 anderen mee komen fietsen, Mireille en Vital van de Gentse Liggers en Michael van de Limburgse Liggers. Er was om 09.15u afgesproken onder de brug aan het kanaal en een 5-tal minuten later zijn we met z'n 4-en naar Rijen vertrokken. We waren nog maar net de grens over, of we moesten stoppen omdat Jonathan was lekgereden, zowel met z'n voor -als achterband.
Vele handen maken licht werk ...
Vanmorgen nog voor vertrek op Ligfiets.net gekeken naar het aantal inschrijvingen en daar stonden slechts 4 deelnemers op, waarvan er 1 Jonathan A. zelf was. Vanuit mijn woonplaats zouden nog 3 anderen mee komen fietsen, Mireille en Vital van de Gentse Liggers en Michael van de Limburgse Liggers. Er was om 09.15u afgesproken onder de brug aan het kanaal en een 5-tal minuten later zijn we met z'n 4-en naar Rijen vertrokken. We waren nog maar net de grens over, of we moesten stoppen omdat Jonathan was lekgereden, zowel met z'n voor -als achterband.
Vele handen maken licht werk ...
Nadat die waren hersteld, konden we verder. Maar nog maar nauwelijks Goirle uit richting Riel hoorde (en zag ik in m'n spiegels) eerst Jonathan met z'n roets onderuit gaan en vervolgens Vital, die vlak achter hem reed. Jonathan was onderuit gegaan op een ijsplek op de baan en Vital kon hem niet ontwijken. Bij het onderuit gaan was Jonathan met z'n hoofd tegen de grond gevallen en hield daar een flinke hoofdpijn aan over. Z'n roets liep ook wat schade op, maar gelukkig niet zo erg dat we niet meer verder konden rijden. Het was toen inmiddels al 10.45u geworden en het was duidelijk dat we onmogelijk het startuur van 11.00u in Rijen zouden halen. Natuurlijk had niemand het mobiel nummer van Toni C. bij zich, zodat we noodgedwongen naar Dronten hebben gebeld, waar we van Jos H. het nummer van Toni kregen. Die hebben we dan meteen opgebeld en gevraagd van op ons te wachten, wat geen enkel probleem was.
Omstreeks 11.35u waren we aan de kerk in Rijen, maar nergens een ligfiets te zien. Vreemd .... Ineens kwam Toni naar buiten uit het gebouw naast de kerk en deelde mee dat wij de enigen waren die waren komen opdagen ! Tjeezus !
Ik had onderweg nog gekscherend gezegd dat er misschien wel meer Belgen zouden zijn dan Nederlanders, maar dat bleek uiteindelijk nog zo te zijn ook. Toni was dan ook flink teleurgesteld in z'n landgenoten ....
We hebben dan eerst wat warms gedronken en toen het groepje van 4 (ik reed zoals afgesproken niet mee) omstreeks 12.00u wilde vertrekken, daagde er nog een lokale (?) ligger op, die alleen maar een stukje wilde meefietsen omdat-ie naar Breda moest. Ik heb ze allemaal succes gewenst en ben lekker in m'n eentje -gelukkig zonder problemen- terug richting België gereden.
We hebben dan eerst wat warms gedronken en toen het groepje van 4 (ik reed zoals afgesproken niet mee) omstreeks 12.00u wilde vertrekken, daagde er nog een lokale (?) ligger op, die alleen maar een stukje wilde meefietsen omdat-ie naar Breda moest. Ik heb ze allemaal succes gewenst en ben lekker in m'n eentje -gelukkig zonder problemen- terug richting België gereden.
Niet echt een succes met 4,5 deelnemers, de Appelflappentocht van dit jaar .....
dinsdag 28 december 2010
Oliebollen 2010
Vandaag was het de 12e editie van de Oliebollentocht en voor het eerst sinds ik daaraan deelneem, was het vertrek vlak bij huis. Nou ja, vlakbij is natuurlijk relatief, maar als je de startplaatsen van het verleden bekijkt, is Tilburg natuurlijk wel érg dichtbij.
Dat velen zich hebben laten afschrikken door het weer was al duidelijk bij het aantal inschrijvingen, dat flink lager lag dan vorig jaar. Ook het aantal Vlaamse deelnemers lag laag : slechts 2 medefietsers daagden vanmorgen op om samen met mij naar Tilburg te fietsen : Jonathan A. (die utieraard van bij hem thuis kwam gefietst) en Rudi M (die met de auto tot hier kwam). Ik had gisteren al een proefritje richting Tilburg gereden, maar mijn plan om via Alphen en het Bels Lijntje naar de startplaats te rijden, bleek onmogelijk omdat dat niet berijdbaar was. Dat maakte dat we vanmorgen rond 08.35u via de gewone weg naar boven via Poppel naar Nederland reden om vervolgens via Goirle naar Tilburg te rijden. Jonathan A. had vanaf het Boogpad naast de N630 een track op z'n GPS aangemaakt, zodat we tegen 10.00u aan de startplaats waren. Daar was inmiddels ook Luc W. met de wagen gearriveerd (helemaal van de Belgische kust, chapeau !). In totaal waren wij Belgen met 5, een mij onbekende Mango-rijder uit het Antwerpse was er ook.
Pas rond 11.15u vertrok de bonte stoet. Richting Heusden moest een overzet genomen en het lukte waarachtig om alle velomobielen samen met 2 autoos in één keer over te zetten ! In een sneeuwwit Heusden werd eerst een groepsfoto genomen, daarna was het tijd voor koffie/thee met appelgebak. Na deze opwarming was het weer richting Tilburg. Na de gebruikelijke snert en oliebollen, was het weer tijd om richting België te rijden. Vlak voordat we vertrokken, vernam ik dat het Bels Lijntje vanaf de Bredaseweg tot in Riel sneeuwvrij was gemaakt. Dat schoot natuurlijk lekker op, zodat we in een wip terug in Goirle waren. In Weelde kreeg Jonathan A. nog een lekke achterband, maar ondanks dat waren we ongewoon vroeg thuis. Daar stond naar jaarlijkse gewoonte weer een zalige spaghetti voor ons klaar.
Dit jaar was er voorafgaandelijk aan de tocht ook een primeur : de eerste carbon Quest werd vandaag aan z'n eigenaar overhandigd. Die reed er meteen de Oliebollen mee, maar dat had-ie misschien beter niet gedaan : tijdens de 2e helft van de tocht richting Tilburg is er een Quest-rijder achterop ingereden. De carbon Quest liep hierbij gelukkig geen schade op, maar dat kon van de andere Quest niet gezegd worden ....
Ondanks dat was aangekondigd dat de route sneeuwvrij en goed berijdbaar was, waren er in totaal slechts 60 vertrekkers. Ik begrijp niet goed waarom zoveel mensen hebben afgehaakt. Okee, er is de afgelopen week een flink pak sneeuw gevallen en het is begrijpelijk dat daardoor minder mensen naar Tilburg kwamen gefietst, maar dat er zo weinig mensen opdaagden .... Ik bedoel maar : als Luc W. van 200km ver met de wagen naar Tilburg komt om mee te Oliebollen, wat is dan iemand anders z'n excuus ???
Ik vernam tijdens de tocht dat de Oliebollen volgend jaar zullen doorgaan in de provincie Noord-Holland. Eens benieuwd in welke plaats ze dan zullen starten ....
Mijn fotoos vind je hier
Dat velen zich hebben laten afschrikken door het weer was al duidelijk bij het aantal inschrijvingen, dat flink lager lag dan vorig jaar. Ook het aantal Vlaamse deelnemers lag laag : slechts 2 medefietsers daagden vanmorgen op om samen met mij naar Tilburg te fietsen : Jonathan A. (die utieraard van bij hem thuis kwam gefietst) en Rudi M (die met de auto tot hier kwam). Ik had gisteren al een proefritje richting Tilburg gereden, maar mijn plan om via Alphen en het Bels Lijntje naar de startplaats te rijden, bleek onmogelijk omdat dat niet berijdbaar was. Dat maakte dat we vanmorgen rond 08.35u via de gewone weg naar boven via Poppel naar Nederland reden om vervolgens via Goirle naar Tilburg te rijden. Jonathan A. had vanaf het Boogpad naast de N630 een track op z'n GPS aangemaakt, zodat we tegen 10.00u aan de startplaats waren. Daar was inmiddels ook Luc W. met de wagen gearriveerd (helemaal van de Belgische kust, chapeau !). In totaal waren wij Belgen met 5, een mij onbekende Mango-rijder uit het Antwerpse was er ook.
Pas rond 11.15u vertrok de bonte stoet. Richting Heusden moest een overzet genomen en het lukte waarachtig om alle velomobielen samen met 2 autoos in één keer over te zetten ! In een sneeuwwit Heusden werd eerst een groepsfoto genomen, daarna was het tijd voor koffie/thee met appelgebak. Na deze opwarming was het weer richting Tilburg. Na de gebruikelijke snert en oliebollen, was het weer tijd om richting België te rijden. Vlak voordat we vertrokken, vernam ik dat het Bels Lijntje vanaf de Bredaseweg tot in Riel sneeuwvrij was gemaakt. Dat schoot natuurlijk lekker op, zodat we in een wip terug in Goirle waren. In Weelde kreeg Jonathan A. nog een lekke achterband, maar ondanks dat waren we ongewoon vroeg thuis. Daar stond naar jaarlijkse gewoonte weer een zalige spaghetti voor ons klaar.
Dit jaar was er voorafgaandelijk aan de tocht ook een primeur : de eerste carbon Quest werd vandaag aan z'n eigenaar overhandigd. Die reed er meteen de Oliebollen mee, maar dat had-ie misschien beter niet gedaan : tijdens de 2e helft van de tocht richting Tilburg is er een Quest-rijder achterop ingereden. De carbon Quest liep hierbij gelukkig geen schade op, maar dat kon van de andere Quest niet gezegd worden ....
Ondanks dat was aangekondigd dat de route sneeuwvrij en goed berijdbaar was, waren er in totaal slechts 60 vertrekkers. Ik begrijp niet goed waarom zoveel mensen hebben afgehaakt. Okee, er is de afgelopen week een flink pak sneeuw gevallen en het is begrijpelijk dat daardoor minder mensen naar Tilburg kwamen gefietst, maar dat er zo weinig mensen opdaagden .... Ik bedoel maar : als Luc W. van 200km ver met de wagen naar Tilburg komt om mee te Oliebollen, wat is dan iemand anders z'n excuus ???
Ik vernam tijdens de tocht dat de Oliebollen volgend jaar zullen doorgaan in de provincie Noord-Holland. Eens benieuwd in welke plaats ze dan zullen starten ....
Mijn fotoos vind je hier
Groepsfoto in een wit Heusden ....
zondag 26 december 2010
Windschermperikelen deel III
In mijn queste naar het ideale windschermpje, zitten we intussen al aan model nr 5. Omdat ik geen voorstander ben van "grote" contstructies vooraan, wilde ik het deze keer wat simpeler houden. Tijdens het fietsen bedacht ik me ineens dat de opstaande rand van het instapgat van het dek misschien ook best wel als deflector zou kunnen dienen. Dan hoef je er alleen maar een eenvoudig schermpje tegenaan te klitten. Proberen maar.
Om ervoor te zorgen dat er voldoende luchtstroom is tussen het schermpje en de opstaande rand, had ik extra stukjes klittenband gemaakt en die tussen het schermpje en het dekje geklit. Afgelopen week -toen het eindelijk nog eens mogelijk was om met een velomobiel te fietsen- dan 's avonds vertrokken voor een testrit.
Temperatuur was - 2° en er was een briesje, bijna ideaal weer, dus op richting Nederland. Bij het vertrek sloeg het schermpje een beetje aan, maar dat trok al snel weg tijdens het fietsen. De bovenkanten sloegen tijdens het rijden een beetje aan, maar omdat er nogal wat ruimte zat tussen het schermpje en het dekje, was er voldoende zucht om het zicht vrij te houden. Tot nogtoe is dit het enige schermpje waarmee ik de hele rit ben kunnen blijven fietsen. Ik heb het schermpje na een half uurtje wel zo hoog mogelijk gemonteerd, dat gaf nog wat minder wind in m'n gezicht.
De linkerkant binnenin bleef wel meer aanslaan dan rechts. Omdat dit ook zo bleef toen ik was teruggedraaid en de wind van de andere kant kwam, vermoed ik dat het schermpje aan de linkerkant niet helemaal dezelfde zucht heeft als rechts. De plaatsing van de stukjes klittenband komt dus vrij nauwkeurig.
Toen ik in de buurt van Alphen kwam, begon het te sneeuwen. Aanvankelijk kon ik nog doorheen het schermpje blijven kijken, maar na een klein uurtje begonnen de vlokken wat dikker te worden en moest ik nét over de rand van het schermpje heen kijken om te kunnen blijven fietsen.
Voor het volgende schermpje blijf ik het in deze richting zoeken. Het zal zowieso een beetje hoger moeten worden en iets nauwkeuriger worden afgesteld om het aandampen te voorkomen. Maar het is lekker compact en daar hou ik wel van. Wordt -alweer- vervolgd.
Om ervoor te zorgen dat er voldoende luchtstroom is tussen het schermpje en de opstaande rand, had ik extra stukjes klittenband gemaakt en die tussen het schermpje en het dekje geklit. Afgelopen week -toen het eindelijk nog eens mogelijk was om met een velomobiel te fietsen- dan 's avonds vertrokken voor een testrit.
Temperatuur was - 2° en er was een briesje, bijna ideaal weer, dus op richting Nederland. Bij het vertrek sloeg het schermpje een beetje aan, maar dat trok al snel weg tijdens het fietsen. De bovenkanten sloegen tijdens het rijden een beetje aan, maar omdat er nogal wat ruimte zat tussen het schermpje en het dekje, was er voldoende zucht om het zicht vrij te houden. Tot nogtoe is dit het enige schermpje waarmee ik de hele rit ben kunnen blijven fietsen. Ik heb het schermpje na een half uurtje wel zo hoog mogelijk gemonteerd, dat gaf nog wat minder wind in m'n gezicht.
De linkerkant binnenin bleef wel meer aanslaan dan rechts. Omdat dit ook zo bleef toen ik was teruggedraaid en de wind van de andere kant kwam, vermoed ik dat het schermpje aan de linkerkant niet helemaal dezelfde zucht heeft als rechts. De plaatsing van de stukjes klittenband komt dus vrij nauwkeurig.
Toen ik in de buurt van Alphen kwam, begon het te sneeuwen. Aanvankelijk kon ik nog doorheen het schermpje blijven kijken, maar na een klein uurtje begonnen de vlokken wat dikker te worden en moest ik nét over de rand van het schermpje heen kijken om te kunnen blijven fietsen.
Voor het volgende schermpje blijf ik het in deze richting zoeken. Het zal zowieso een beetje hoger moeten worden en iets nauwkeuriger worden afgesteld om het aandampen te voorkomen. Maar het is lekker compact en daar hou ik wel van. Wordt -alweer- vervolgd.
dinsdag 14 december 2010
Winterritje
Vandaag had ik een dagje verlof en aangezien het vandaag droog zou blijven, vanmiddag de Strada nog eens uit de garage gehaald om een tochtje te fietsen. Buitentemperatuur was -2° met een milde bries toen ik vertrok, dus toch maar schermpje nr 4 gemonteerd. Lang heeft dat er niet op gezeten, want het tochtte zo erg binnenin de body dat het koud was om in korte broek te blijven rijden. Ik heb wel een lange fietsbroek in de Strada liggen, maar ik fiets liever in korte broek. Schermpje verwijderd en verderrijden dus maar. Voor alle zekerheid had ik ook een skibril meegenomen, maar met een muts op kon ik met mijn gewone fietsbril blijven rijden.
Hoewel het er op het eerste zicht droog uitzag, gleed de achterkant toch een paar keer weg. Vooral in de buurt van Tilburg kwam ik een paar keer bijna dwars op het fietspad terecht. Het bleef de hele rit opletten en snelheid aanpassen bij het nemen van bochten.
Tijdens het fietsen nog wat verdergedacht over het windscherm. Paul D. had vandaag op z'n blog gepost dat-ie zijn windscherm wat heeft aangepast en ook nog een extra schermpje aan de rand van het gat van het dekje heeft bevestigd, om condensatie tegen te gaan. Dat zal bij mij niet lukken, want daarvoor zit ik te dicht bij de voorkant van het gat (er kunnen net geen 3 vingers tussen). Daar moet dus iets anders op verzonnen worden. Uiteindelijk kwam ik bij een heel ander soort van windschermpje uit. In m'n hoofd zie ik het al voor me, maar of het in praktijk ook zal werken, zal nog moeten blijken. Dat wordt iets voor de volgende dagen.
In totaal heb ik iets van een 3 uur gefietst. Echt koud heb ik het niet gehad, al hadden mijn tenen het redelijk fris. De accu van de Strada blijkt bij deze temperaturen toch wel wat vermogen in te leveren, want de paar keer dat ik de claxon moest gebruiken, kwam er maar amper geluid uit. Gelukkig zit er ook nog een fietsbel in ;-).
Hoewel het er op het eerste zicht droog uitzag, gleed de achterkant toch een paar keer weg. Vooral in de buurt van Tilburg kwam ik een paar keer bijna dwars op het fietspad terecht. Het bleef de hele rit opletten en snelheid aanpassen bij het nemen van bochten.
Tijdens het fietsen nog wat verdergedacht over het windscherm. Paul D. had vandaag op z'n blog gepost dat-ie zijn windscherm wat heeft aangepast en ook nog een extra schermpje aan de rand van het gat van het dekje heeft bevestigd, om condensatie tegen te gaan. Dat zal bij mij niet lukken, want daarvoor zit ik te dicht bij de voorkant van het gat (er kunnen net geen 3 vingers tussen). Daar moet dus iets anders op verzonnen worden. Uiteindelijk kwam ik bij een heel ander soort van windschermpje uit. In m'n hoofd zie ik het al voor me, maar of het in praktijk ook zal werken, zal nog moeten blijken. Dat wordt iets voor de volgende dagen.
In totaal heb ik iets van een 3 uur gefietst. Echt koud heb ik het niet gehad, al hadden mijn tenen het redelijk fris. De accu van de Strada blijkt bij deze temperaturen toch wel wat vermogen in te leveren, want de paar keer dat ik de claxon moest gebruiken, kwam er maar amper geluid uit. Gelukkig zit er ook nog een fietsbel in ;-).
donderdag 9 december 2010
Windschermperikelen deel II
Intussen schermpje nr 4 afgewerkt, deze keer wat minder hoog gemaakt dan schermpje nr 3 (ongeveer 2 vingers minder). Dat maakt dat ik er nét boven kan kijken als ik mijn nek helemaal uitstrek. Op aanraden van enkele andere bloggers ook maar meteen een deflector gemaakt, want dat zou ook schelen. En dan ziet het er voor vertrek zo uit :
Jan R. had op mijn vorige post gereageerd door te stellen dat de zijkanten van mijn windschermpjes te kort zijn en dat daardoor de wind naar binnen slaat en voor condensering zorgt. Uitgerekend vandaag poste Wim Schermer een foto op z'n blog van de scherm van Kees van H. z'n windscherm, dat voorzien is van lange zijkanten (net zoals het schermpje van Pé). Dat blijkt ook flink te condenseren, dus voor mij reden genoeg om niet meteen aan de slag te gaan met langere zijkanten. Na een 15-tal minuutjes fietsen, zag schermpje nr 4 er zo uit :
Het verschil met de vorige versie was duidelijk voelbaar : de wind ging net over m'n hoofd heen. Ik had deze keer een helm op en voelde de wind vooraan net tegen de bovenkant waaien. Als ik m'n hoofd naar achteren hield, tot tegen de kopsteun, waaide de wind net wél in m'n gezicht, dus lager mag het schermpje op deze afstand zeker niet zijn. Het aandampen was merkbaar minder, alleen in het midden deze keer en een klein beetje aan de linkerhoek binnenin (de helft met wind schuin vanachter en de andere helft met de wind schuin van voren gereden). Waarschijnlijk zit de deflector daar voor iets tussen, ik had de indruk dat daar waar het met klittenband was bevestigd aan het schermpje, er condens ontstond net vanwege de klittenband.
Wat ook duidelijk merkbaar was, is het tochten binnenin; er was duidelijk minder doorstroming van (koude) lucht binnen in de body, op zich dus ook al een verbetering is. Vandaag had ik ook wat meer last van opspattend nattigheid van de auto's en vrachtwagens die kwamen langsgereden (geen afgescheiden fietspad), waardoor het schermpje redelijk vuil werd.
Dus tja, geslaagd of niet ? Ik vermoed voor korte ritten zoals bvb mijn woon/werkverkeer zal het wel volstaan, zolang het niet regent/sneeuwt. Met dit schermpje kan ik mijn fietshelm blijven dragen met m'n gewone fietsbril, zonder is het fietsen met muts en skibril. Het ideale windscherm is het zeker niet, maar deze versie is al vast een stapje dichterbij. Ik blijf rondkijken en wie weet ....
Jan R. had op mijn vorige post gereageerd door te stellen dat de zijkanten van mijn windschermpjes te kort zijn en dat daardoor de wind naar binnen slaat en voor condensering zorgt. Uitgerekend vandaag poste Wim Schermer een foto op z'n blog van de scherm van Kees van H. z'n windscherm, dat voorzien is van lange zijkanten (net zoals het schermpje van Pé). Dat blijkt ook flink te condenseren, dus voor mij reden genoeg om niet meteen aan de slag te gaan met langere zijkanten. Na een 15-tal minuutjes fietsen, zag schermpje nr 4 er zo uit :
Het verschil met de vorige versie was duidelijk voelbaar : de wind ging net over m'n hoofd heen. Ik had deze keer een helm op en voelde de wind vooraan net tegen de bovenkant waaien. Als ik m'n hoofd naar achteren hield, tot tegen de kopsteun, waaide de wind net wél in m'n gezicht, dus lager mag het schermpje op deze afstand zeker niet zijn. Het aandampen was merkbaar minder, alleen in het midden deze keer en een klein beetje aan de linkerhoek binnenin (de helft met wind schuin vanachter en de andere helft met de wind schuin van voren gereden). Waarschijnlijk zit de deflector daar voor iets tussen, ik had de indruk dat daar waar het met klittenband was bevestigd aan het schermpje, er condens ontstond net vanwege de klittenband.
Wat ook duidelijk merkbaar was, is het tochten binnenin; er was duidelijk minder doorstroming van (koude) lucht binnen in de body, op zich dus ook al een verbetering is. Vandaag had ik ook wat meer last van opspattend nattigheid van de auto's en vrachtwagens die kwamen langsgereden (geen afgescheiden fietspad), waardoor het schermpje redelijk vuil werd.
Dus tja, geslaagd of niet ? Ik vermoed voor korte ritten zoals bvb mijn woon/werkverkeer zal het wel volstaan, zolang het niet regent/sneeuwt. Met dit schermpje kan ik mijn fietshelm blijven dragen met m'n gewone fietsbril, zonder is het fietsen met muts en skibril. Het ideale windscherm is het zeker niet, maar deze versie is al vast een stapje dichterbij. Ik blijf rondkijken en wie weet ....
dinsdag 7 december 2010
Windschermperikelen deel I
Net voor de vorige winter had ik al één van de eerste Botter windschermpjes in huis gehaald. Omdat het nogal vrij groot uitviel, heb ik het totnogtoe nog niet gebruikt. Intussen zijn er al tal van varianten uitgebracht, het één al wat efficiënter dan het andere. Eerder dit jaar heb ik dan van Wim Schermer wat lexan gekocht, waarmee ik aan de slag ben gegaan.
Eerlijk toegegeven heb ik eerst een hele tijd zitten afkijken wat anderen ermee hebben gedaan. Ik wilde absoluut niet in de body van de Strada boren of er klittenband langs de buitenkant op kleven. Dan bleef er niet veel als alternatief over, behalve dan de oplossing van Wim Harwig : een constructie die de armpjes van de spiegels gebruikt. Dát was nog eens goed gevonden !
Alleen, ik ben niet zo handig en zag het echt niet zitten om met aluminium aan de slag te gaan. In de doehetzelfzaak vond ik echter witte alu hoekjes waar ik alleen maar het gaatje groter moest maken om die te laten passen, dat zou nog wel lukken. Bleef alleen nog uit te maken op welke plaats het schermpje moest komen : voor de spiegels, er net achter, in de rand van het instapgat .... Afijn, met mijn hoekjes kon het alleen maar net voor de spiegels. Bleef de bolling van de body over : hoe moest ik die in hemelsnaam precies namaken ? M'n eerste versie had gewoon een rechte onderkant, die, nadat ik de onderkant had beplakt met zacht witte klittenband tegen krassen op de body, mooi op de body aansloot als de zijkanten werden aangetrokken. Probleem was hierbij wel dat het schermpje nogal ver achterover helde. Een korte rijtest in de straat bevestigde dat de wind eiglijk nog steeds zo goed als vol in mijn gezicht kwam. Niet goed dus.
Schermpje nr 2 was van onderen ovaalvormig afgeknipt en dat kwam inderdaad meer rechtop te staan, zoals op onderstaande foto duidelijk is te zien. Dat schermpje heb ik dan eind vorige week uitgeprobeerd, maar het resultaat viel dik tegen. Nog steeds wind in je gezicht -terwijl het schermpje dat juist moet voorkomen- maar ook wat meer zucht binnenin de Strada.
Vandaag dan schermpje nr 3 is gemaakt naar het originele Botterschermpje : dezelfde hoogte, alleen ietsjes langer en deze keer bevestigd op het schuimdekje. De klittenband op het dekje moest ik wel vastlijmen, want de zelfklevende laag had zo goed als geen grip op het dekje. Rond etenstijd even een klein blokje rond en warempel : geen wind meer in je gezicht, lekker ! Maar al snel begon het schermpje aan te dampen zodat het zicht begon te verminderen. Wat nog nog meer opviel deze keer, is dat het hard tochtte binnenin de Strada. Ik rij het hele jaar door met een korte broek, maar met het schermpje op het dekje tochtte het binnenin zo hard, dat ik het echt koud kreeg. Ik vermoed dat het windschermpje een soort van onderdruk creëert waardoor er lucht uit de body wordt "gezogen". Wel vreemd dat ik daar van niemand anders iets over heb gehoord of gelezen, het lijkt me dat iedereen die met een schermpje rijdt dit toch duidelijk moet voelen ....
Eerlijk toegegeven heb ik eerst een hele tijd zitten afkijken wat anderen ermee hebben gedaan. Ik wilde absoluut niet in de body van de Strada boren of er klittenband langs de buitenkant op kleven. Dan bleef er niet veel als alternatief over, behalve dan de oplossing van Wim Harwig : een constructie die de armpjes van de spiegels gebruikt. Dát was nog eens goed gevonden !
Alleen, ik ben niet zo handig en zag het echt niet zitten om met aluminium aan de slag te gaan. In de doehetzelfzaak vond ik echter witte alu hoekjes waar ik alleen maar het gaatje groter moest maken om die te laten passen, dat zou nog wel lukken. Bleef alleen nog uit te maken op welke plaats het schermpje moest komen : voor de spiegels, er net achter, in de rand van het instapgat .... Afijn, met mijn hoekjes kon het alleen maar net voor de spiegels. Bleef de bolling van de body over : hoe moest ik die in hemelsnaam precies namaken ? M'n eerste versie had gewoon een rechte onderkant, die, nadat ik de onderkant had beplakt met zacht witte klittenband tegen krassen op de body, mooi op de body aansloot als de zijkanten werden aangetrokken. Probleem was hierbij wel dat het schermpje nogal ver achterover helde. Een korte rijtest in de straat bevestigde dat de wind eiglijk nog steeds zo goed als vol in mijn gezicht kwam. Niet goed dus.
Schermpje nr 2 was van onderen ovaalvormig afgeknipt en dat kwam inderdaad meer rechtop te staan, zoals op onderstaande foto duidelijk is te zien. Dat schermpje heb ik dan eind vorige week uitgeprobeerd, maar het resultaat viel dik tegen. Nog steeds wind in je gezicht -terwijl het schermpje dat juist moet voorkomen- maar ook wat meer zucht binnenin de Strada.
Vandaag dan schermpje nr 3 is gemaakt naar het originele Botterschermpje : dezelfde hoogte, alleen ietsjes langer en deze keer bevestigd op het schuimdekje. De klittenband op het dekje moest ik wel vastlijmen, want de zelfklevende laag had zo goed als geen grip op het dekje. Rond etenstijd even een klein blokje rond en warempel : geen wind meer in je gezicht, lekker ! Maar al snel begon het schermpje aan te dampen zodat het zicht begon te verminderen. Wat nog nog meer opviel deze keer, is dat het hard tochtte binnenin de Strada. Ik rij het hele jaar door met een korte broek, maar met het schermpje op het dekje tochtte het binnenin zo hard, dat ik het echt koud kreeg. Ik vermoed dat het windschermpje een soort van onderdruk creëert waardoor er lucht uit de body wordt "gezogen". Wel vreemd dat ik daar van niemand anders iets over heb gehoord of gelezen, het lijkt me dat iedereen die met een schermpje rijdt dit toch duidelijk moet voelen ....
Helaas teveel condens na amper 10 minuten fietsen ....
In elk geval : nog steed geen goei schermpje. Ik ga voor schermpje nr 4 dit schermpje een stukje minder hoog maken (zie de horizontale streep in de condens op het schermpje), daarmee zou ik net over het schermpje heen kunnen kijken ipv er doorheen, maar of dat voldoende zal zijn om de zucht uit m'n gezicht te houden, zal nog moeten blijken. Wordt dus nog vervolgd ....
zaterdag 4 december 2010
Winterband
Begin deze week raakte ik met de Strada niet meer de oprit aan m'n woning op omdat het achterwiel bleef doorslippen in de sneeuw, dus de hoogste tijd om weer een winterband te leggen. Deze keer gekozen voor een Schwalbe
Sammy Slick. Begin deze week online besteld bij Futurumshop.nl en gisteravond netjes aan de deur afgeleverd. Het vervangen van de band ging vrij vlot, al was het redelijk koud bij een temperatuur van -6° in de garage. Na een weekje woonwerk met de bukfiets, kon ik gisteravond eindelijk weer met m'n Strada naar het werk rijden. Niet via mijn normale weg, want het jaagpad ligt er intussen weer als een slagveld bij. Gelukkig zijn de meeste fietspaden in de regio wel sneeuwvrij gemaakt, zodat ik gewoon via de gewone baan naar het werk kon rijden.
De band heeft geen reflectiestrip meer, maar wel zijn het merk en het type in reflecterende materie op de zijkanten geprint. Heel veel maakt dat niet uit voor het achterwiel bij een velomobiel, maar toch. Alle beetjes helpen, zullen we maar denken ....
Sammy Slick. Begin deze week online besteld bij Futurumshop.nl en gisteravond netjes aan de deur afgeleverd. Het vervangen van de band ging vrij vlot, al was het redelijk koud bij een temperatuur van -6° in de garage. Na een weekje woonwerk met de bukfiets, kon ik gisteravond eindelijk weer met m'n Strada naar het werk rijden. Niet via mijn normale weg, want het jaagpad ligt er intussen weer als een slagveld bij. Gelukkig zijn de meeste fietspaden in de regio wel sneeuwvrij gemaakt, zodat ik gewoon via de gewone baan naar het werk kon rijden.
De band heeft geen reflectiestrip meer, maar wel zijn het merk en het type in reflecterende materie op de zijkanten geprint. Heel veel maakt dat niet uit voor het achterwiel bij een velomobiel, maar toch. Alle beetjes helpen, zullen we maar denken ....
zaterdag 6 november 2010
Halloweentocht Limburgse Liggers
Vandaag organiseerden de de Limburgse Liggers een Haloweentocht -ik weet het : Halloween is al voorbij, maar in de Limburg loopt de tijd nu eenmaal wat trager ;-). Vertrek en aankomst was bij Mark V. in Genk, de medeligger die vorig jaar mijn Alleweder heeft overgenomen. Aangezien het al een tijdje geleden was dat ik nog wat km's met de Strada had gemaakt én omdat ik nog eens wat met soortgenoten wilde fietsen, had ik beloofd om mee te komen rijden. Deze voormiddag trok nog een flinke regenzone over het land, maar tegen de middag klaarde het op en volgens de buienradar zou er geen neerslag van betekenis meer vallen. Dat maakte dat ik het dekje thuis kon laten; een regenjasje heb ik altijd bij en liever een extra fleece-trui aan dan het dekselse dekje ;-).
In totaal daagden een 13-tal fietsers op en tesamen werd een korte avond/nachttocht gereden, met halverwege glühwein voor elke deelnemer (een thee voor deze geheelonthouder). Na aankomst had Mark V. voor gulyás (of voor de Westerlingen : goullash) met rijst gezorgd, wat zeer goed werd gesmaakt. Na deze eenvoudige doch voedzame maaltijd was het mij weer hoog tijd om terug naar huis te fietsen. De 180 km op de dagteller bij aankomst lijken me ruim voldoende om een rustdoende nacht tegemoet te gaan ...
In totaal daagden een 13-tal fietsers op en tesamen werd een korte avond/nachttocht gereden, met halverwege glühwein voor elke deelnemer (een thee voor deze geheelonthouder). Na aankomst had Mark V. voor gulyás (of voor de Westerlingen : goullash) met rijst gezorgd, wat zeer goed werd gesmaakt. Na deze eenvoudige doch voedzame maaltijd was het mij weer hoog tijd om terug naar huis te fietsen. De 180 km op de dagteller bij aankomst lijken me ruim voldoende om een rustdoende nacht tegemoet te gaan ...
vrijdag 15 oktober 2010
1 jaar Strada, uitgebreide vergelijking Strada/Alleweder
Hiep hiep hoera, de Strada is 1 jaar ! Iets meer dan 7.700 km hebben we intussen met de Strada gereden, dus intussen ook al flink wat meer ervaring. Hoog tijd om alles eens even uitgebreid op een rijtje te zetten en een vergelijking te maken met mijn vorige velomobiel, de (Flevobike) Alleweder. Als leidraad heb ik Wilfred's gelijkaardige post genomen (bedankt Wilfred !), dus ga er maar even voor zitten !
Snelheid/rendement :
Tja, zoals ik in het begin al had aangegeven, blijkt de Strada een pak sneller te zijn dan de Alleweder. Ik ben geen cijferfreak, maar ik schat dat mijn gemiddelde snelheid toch iets van een 5 km/u hoger ligt. De Alleweder had een Nexus naaf, wat grotendeels de reden is van de lagere snelheid, ketting + pion blijken nog steeds het meeste rendement op te leveren en dat zal zo nog wel een tijdje blijven, vermoed ik. Het optrekken vanuit stilstand gaat gelijk op, heb ik de indruk, veel verschil kwa gewicht is er niet tussen beide velomobielen.
Op dit punt dus een + voor de Strada.
Zitting :
De spanzitting is dezelfde gebleven, daar valt op zich weinig over te vertellen. Wel is de zithoek verschillend. Het ICE-zitje in de Alleweder was gefixeerd en kon alleen voor -of achteruit, iets wat in de Strada niet kan. Wat dan weer wél in de Strada kan, is de zithoek wat veranderen. Niet veel, want dat wordt sterk beperkt door één van de beugels aan de onderkant van de zit, die vrij snel tegen de beschermkap van de ketting komt. Het spanzitje naar voor klappen gaat (nog) niet, maar beschouw ik niet echt als een gemis. Ik zou de eindjes van de zit bovenaan kunnen afzagen en dan kan het stoeltje waarschijnlijk naar voren. Voor de bagage heb ik het niet nodig, daarvoor neem ik te weinig mee. Maar het zou inderdaad wat handiger kunnen zijn voor het onderhoud van de ketting ....
Stuuruitslag :
Zowel bij de Alleweder als bij de Strada rij ik met dezelfde maat Perfect Moirées, wat het vergelijken wat makkelijker maakt. Veel verschil is er m.i. niet, ik kan niet zeggen dat de bochten die ik met de Strada neem groter of kleiner zijn dan die van de Alleweder.
Stabiliteit :
Ik weet niet hoeveel verschil zit tussen de spoorbreedte van de Alleweder en die van de Strada, maar veel zal dat volgens mij niet zijn. Bochten nemen doe ik kwasi hetzelfde als vroeger met de Alleweder, al lijkt de Strada stuggere veren vooraan te hebben. Dat is niet zo, want de hardheid is hetzelfde, alleen merk ik dat de Strada wat minder overhelt in de bochten. Of ik ben bij het nemen van bochten voorzichtiger geworden sinds ik met de Alleweder overkop ben gegaan, dat kan natuurlijk ook.
Wind :
Dat de Strada gestroomlijnder is, staat buiten kijf. Het totaal oppervlak zal ook iets groter zijn, maar daar merk ik in praktijk weinig van. Het zgn zeileffect (als je wind schuin van achteren krijgt zodat je vanzelf snelheid krijgt) heb ik nog niet dikwijls meegemaakt, maar zal bij de Strada vermoedelijk groter zijn vanwege het instapgat.
Wat ik in de winter niét mis, is de deuk van de Alleweder, die ervoor zorgde dat er flink wat koude wind recht je snoet in werd geblazen. Maar langs de andere kant : in de zomer was dat natuurlijk weer omgekeerd en zorgde het voor extra verkoeling.
Regen :
Tja, wat betreft dit onderdeel is er duidelijk een winnaar, en dat is de Alleweder ! Het zeiltje blijkt veel beter geschikt om de regen buiten de fiets te houden dan het dekje. Zelfs die paar keer dat ik met de Alleweder in een hoosbui zat, begon het zeiltje nergens te lekken. Kwestie inregenen via je nek zijn ze beiden aan elkaar gewaagd, maar het zeiltje laat verder nergens water door naar binnen. Bij het dekje is dat (nog?) niet het geval, al zijn we al een stapje dichter nu we vooraan 2 extra klittenbandjes hebben laten monteren.
Op dit punt dus een + voor de Alleweder
Instapgemak :
Wat dit punt betreft zijn beide velomobielen aan elkaar gewaagd, maar lijkt mij de Alleweder toch nét iets beter te scoren. Het instapgat van de Alleweder is groter en lager, wat het iets makkelijk maakt om in -en uit te stappen. Het instappen zelf is bij beidevelomobielen min of meer gelijk, je moet je beide voeten ongeveer op dezelfde plaats zetten bij het in -en uitstappen.
Als je rekening gaat houden met de afdekking van het instapgat, is het zeiltje van de Alleweder gebruiksvriendelijker dan het dekje van de Strada. Het zeiltje hoef je maar open en dicht te ritsen, met het deksel van de Strada ligt dat toch weer net effe anders. Als er bvb wind is, moet je al met één hand het dekje vasthouden om te voorkomen dat het wegwaait. Ook bij regenweer is het zeiltje stukken handiger bij het in -en uitstappen.
Een kleine + voor de Alleweder dus
Heuvels en verzet :
Wat dit punt betreft kunnen we redelijk kort zijn : hier wint de Strada met voorsprong. De Alleweder had maar 8 versnellingen, de Strada heeft er 3 keer zoveel. Ik niet precies welk verzet er momenteel in de Strada zit, maar het blijkt ruim voldoende te zijn. Het kleinste blad vooraan wordt eiglijk nooit gebruikt, maar het is er wanneer het nodig mocht zijn.
Op dit punt een + voor de Strada
Bagage :
Net als bij de Alleweder, gebruik ik nog niet de helft van de beschikbare bagageruimte bij de Strada. De Alleweder heeft als groot voordeel de ruimte boven het achterwiel, waar ik zelfs bij kon zonder dat ik mijn zit diende te kantelen. De Strada heeft een 26" achterwiel, wat maakt dat je wat bagageruimte verliest achterin, maar daar heb ik toch niks liggen. Ik heb één vaste plastic zak in de Strada liggen met daarin een regenjas, paraplu, led-hoofdlampje, pompje en reflecterend veiligheidsvestje. Die ligt net onder zit, precies zoals vroeger bij de Alleweder. Naast de zit heb ik dan nog voldoende ruimte over om bvb m'n materiaal om te gaan werken (ondergoed + kledij) of boodschappen te leggen (2 x 2 l bidons melk + 2 grote broden gaan er zonder problemen langs).
Aan beide wielkasten heb ik vooraan respectievelijk reservebinnenbandjes, plakkers, bandenlichters, kettingpons en multitool zitten, verdeeld in twee plastic brooddoosjes. Die ruimte is bij de Strada wat breder dan bij de Alleweder.
Ketting :
In beide velomobielen zijn de kettingen afgeschermd. Toegegeven, bij de Alleweder is dat niet standaard zo, maar als je voor een naafversnelling + kettingkast kiest, kan het dus wel. Onderhoud aan de ketting is ook min of meer gelijk : bij de Strada moet je 3 schroefjes verwijderen om achteraan aan de derailleur te kunnen, mijn Alleweder had 2 schroefjes om de kettingkast te verwijderen. Omdat ik voor een ICE-zitje koos in de Strada, is het iets ingewikkelder om aan de ketting in de body te komen, daarvoor moet ik de stoel verwijderen. Dit zou dus ook opgelost zijn moest de stoel kunnen kantelen, maar dat is momenteel nog niet het geval.
In de Strada slingeren geen spullen rond, dus ook geen spullen die alsnog vuil kunnen worden gemaakt door de ketting. Ook heb ik nog nooit vuile benen gehad, maar ik rij dan ook praktisch het hele jaar door met een korte broek.
Of de ketting langer meegaat bij de Strada weet ik nog niet, dat zal de toekomst moeten uitwijzen.
Schakelgemak :
Tja, ook hier weer een duidelijke winnaar : de Alleweder ! Toegegeven : een naafversnelling is trager en levert minder rendement, maar schakelen zonder te hoeven te trappen is een luxe ! Hoewel de achterderailleur van de Strada goed staat afgesteld en die prima schakelt, kan die toch niet tippen aan het schakelgemak van een naafversnelling.
Op dit punt een + voor de Alleweder
Kwetsbaarheid body :
Het is moeilijk om de 2 totaal verschillende materialen met elkaar te vergelijken. Aluminium is zwaarder en niet elastisch (waarmee ik bedoel dat het bij een impact niet terugveert), kunststof is lichter en wel elastisch. Toen ik met de Alleweder uit de bocht ging en omsloeg, was de body flink beschadigd en ingedeukt door de impact.
Bij het omslaan van de Quest of Strada is dat niet het geval, maar blijft de body meestal z'n vorm behouden en is er hoofdzakelijk optische schade. Dat heb ik gelukkig niet zelf meegemaakt en dat hoop ik ook zo te houden !
Beide materialen zijn zo verschillend dat je m.i. niet echt een winnaar kan aanduiden.
Koppeling fietskar :
Bij beide velomobielen is het mogelijk om een koppeling voor een fietskar te monteren. Bij de Alleweder had ik die wel (een beetje standaard, omdat de naafversnelling met een vaste as en bouten in de achtervork zat), bij de Strada heb ik dat niet. Omdat ik dat niet nodig heb. Bij de Alleweder heb ik de fietskar maar een paar één keer gebruikt voor een fietsvakantie, dat was voor zover ik me kan herinneren ook de enige keer dat de bagageruimte van de Alleweder te beperkt was. Die fietskar heb ik nog steeds en wordt ook regelmatig gebruikt, maar daar heb ik dan weer andere fietsen voor.
Opening bodem :
Het grote trapgat van de Alleweder versus de twee smalle voetgaten van de Strada. Voor de Alleweder had ik een extra alu plaat laten maken om tijdens de wintermaanden ook twee kleine trapgaten te hebben en bijgevolg wat minder koude wind binnen te krijgen, dus dat is gelijk opgaand. Je kan de trapgaten bij beide velomobielen zo groot of klein maken zoals je zelf wil, geen echt verschil dus.
Onderhoud (banden) :
Kwestie voorbanden zijn beide velomobielen gelijk. Het voordeel van open wielkasten was voor mij ook hoofdzakelijk de reden om voor de Strada te kiezen ipv de Quest. Wat de Strada wel voor heeft op de Alleweder is het achterwiel. Bij de Alleweder moest ik eerst nog 2 bouten losdraaien en het achterwiel laten zakken om een (binnen)band te vervangen, bij de Strada volstaat het om die op z'n kant te leggen. Dankzij de enkelzijdige ophanging van het achterwiel kan je de band verder zonder problemen vervangen/omleggen.
Een kleine + voor de Strada.
Elektronika :
Tja, hier heeft de Strada nét iets meer voorsprong. Standaard komt er een kabelboom in waardoor je bijna oneindig veel mogelijkheden hebt. Ik heb met de Alleweder vanalles geprobeerd om de claxon aan de praat te houden, maar heb dat na een tijd opgegeven en claxonneerde daarna alleen nog maar met een rubber toeter (even effectief, daar niet van). Dat het vrij eenvoudig is om extra's toe te voegen, heb ik vrij recent nog mogen vaststellen (aanpassing knipperlicht).
Op dit punt een + voor de Strada
Temperatuur :
Bij dit onderdeel moet er onderscheid gemaakt worden tussen rijden mét of zonder gesloten instapgat. Het is vanzelfsprekend dat bij de Strada rijden met het dekje stukken warmer is dan het rijden met de Alleweder met zeiltje. Dit laatste biedt dmv de ritsen de mogelijkheid om de luchtstroom (en dus de temperatuur) te regelen, iets wat bij het dekje niet mogelijk is. Je kan vooraan wel kiertjes maken tussen het deksel en de instaprand, maar dat is niet zo effectief.
Wanneer wordt gereden zonder dekje of zeiltje, is het verschil kleiner. Wel waait het iets harder doorheen de body bij de Alleweder, maar dat komt omdat het instapgat groter is. In de zomer een voordeel, in de winter iets minder.
Uiterlijk :
gustibus et coloribus non est disputandum, maar toch .... Louter optisch vind ik mijn Strada mooier en geslaagder dan mijn Alleweder. Maar kwa body is de Flevobike Alleweder (mét deuk !) in mijn ogen een tijdlozer ontwerp. Ik vind de Strada een knappe velomobiel, maar om nu te zeggen dat het de knapste van alle velomobielen is .... Kwa vorm vind ik de Quest net ietsjes mooier, precies omdat-ie zo kaal is, gewoon een stroomlijn op wielen, echt form follows function. Maar zoals Wilfred ook al schreef : alles heeft zijn prijs. Het doorslaggevende argument om toch voor een Strada en niet voor een Quest te gaan, was het praktische van de open wielkasten vooraan.
Geluiden :
Een onderdeel dat Wilfred niet in z'n lijstje had staan, maar dat toch vrij belangrijk is, vind ik. De Alleweder was stil, echt stil van binnen. Je hoorde hem meer van buitenaf dan de Strada, maar die maakt dan weer meer lawaai binnenin. Mijn echtgenote kon wanneer ik bijna thuis was, de Alleweder al een straat of 3 horen komen aanrijden wanneer er geen verkeer was, bij de Strada is dat pas in onze straat zelf. Dus tja, wat is dan het belangrijkste ?
Persoonlijk vind ik het belangrijker om stilte rondom je heen te hebben. De body fungeert bij elke velomobiel als een klankast, maar het kunststof van de Strada is stukken luidruchtiger dan het aluminium van de Alleweder. De steentjes, eikels ed. die tegen de body van de Strada vliegen, klinken flink wat luider dan bij de Alleweder. Ook merk ik dat er in de Strada er altijd wel iets rammelt of meetrilt.
De ketting in de kettinggoot maakt bij de Strada ook een rotherrie als je met het achterwiel over een oneffenheid rijdt, echt op het irritante af. Ik ben nog aan het verzinnen hoe ik dit het best kan oplossen.
Op dit punt een + voor de Alleweder.
Rijplezier :
Het rijden met een velomobiel, blijft genieten. Zelfs na al die jaren stap ik nog even graag 's morgens in de velomobiel om naar het werk te rijden, al is het maar net iets meer dan 8 km enkel. Dat was bij de Alleweder zo en dat is nog steeds het geval bij de Strada. De Alleweder was trager, maar gemütlicher, een beetje zoals een ouwe Mercedes. De vering was -ondanks dat de hardheid in de veerpoten dezelfde is als die in de Strada- zachter en deinender. De Strada is sneller maar voelt harder aan. De Alleweder scoort kwa comfort beter dan de Strada, maar die scoort dan weer beter op snelheid.
Ik merk wel dat de Strada meer op punt staat dan de Alleweder. Zo rij ik bvb na 7700 km nog steeds met dezelfde banden. Bij de Alleweder moest ik tussen de 3000 en 4000 km beide voorbandjes vervangen, dat is bij de Strada niet nodig en zo te zien kan ik er nog wel een tijdje mee blijven rijden.
Kort samengevat blijken de Alleweder en de Strada aan elkaar gewaagd, met toch een lichte voorkeur voor de Strada. Op de 7.700 km die ik er intussen mee heb gefietst heb ik op de ketting na, geen onderhoud gehad, wat van de Alleweder niet gezegd kan worden.
Het grootste minpunt van de Strada blijft het dekje, maar ik besef tegelijkertijd maar al te goed dat dat grotendeels komt door de keuze van mijn zit. Zelfs na 1 jaar Strada mis ik het zeiltje van de Alleweder nog elke keer wanneer ik het dekje nodig heb.
Ook blijft een naafversnelling mijn voorkeur behouden op een traditionele derailleur + pion. Nog te vaak kom ik in situaties terecht waarbij ik een noodstop moet maken, waardoor je in een veels te groot verzet zit om terug te vertrekken.
Dé ideale velomobiel bestaat uiteraard niet, maar een Strada met een zeiltje en een naafversnelling zou toch aardig in de buurt komen ;-) ! Zolang die nog niet wordt gemaakt, rij ik nog met veel plezier verder met m'n Strada !
dinsdag 12 oktober 2010
Schuilpaddestoel ....
Vandaag was het weer zo'n zalig hersftweertje : zonnig, winderig en een hoop bladeren die van de bomen vielen. Ideaal velomobielweer, dus trok ik er deze namiddag op uit met de Strada. Via Arendonk naar Reusel, Hooge Mierde, Casteren, Vessem, Middelbeers om zo via Hilvarenbeek terug naar huis te fietsen.
Langs het fietspad in de buurt van Vessem, kwam ik weer een schuilpaddestoel tegen. Die heb ik de laatste tijd wel meer gezien, hier net over de grens in Nederland. Ik weet niet of het iets Brabants is of niet, maar het ziet er wel grappig uit en ik kan me voorstellen dat het best aardig schuilen is als je als fietser wordt overvallen door een buitje -niet dat wij velomobielrijders daarvoor onder zo'n ding gaan staan schuilen, maar toch ;-).
Op het bijgeplaatste bordje staat vermeld :
"Fladderiep geplant door wethouder H.P. Goossens op 17 december 2009
geschonken door landschapsambassadeurs Kempenland"
Aanvankelijk dacht ik dat zo'n paddestoel dus Fladderiep wordt genoemd, maar na dit even op Google te hebben ingetikt blijkt dit wel degelijk een boomsoort te zijn. Het kleine boompje net achter de tekstplaat zal nog flink moeten groeien, want Fladderiepen worden tot 35m hoog (en dan kan je er misschien ook best wel onder schuilen voor wat regen).
Nog wat verder zoeken, leert me dat de paddestoelen (officieel schuilhutten genoemd) zijn neergeplant in Bladel, Bergeijk, Eersel, en Reusel-de-Mierden. Ze maken deel uit van het Land van de Zaligheden, een netwerk van wandel en fietsroutes in het zuiden van Brabant. Leuk initiatief toch ?
Langs het fietspad in de buurt van Vessem, kwam ik weer een schuilpaddestoel tegen. Die heb ik de laatste tijd wel meer gezien, hier net over de grens in Nederland. Ik weet niet of het iets Brabants is of niet, maar het ziet er wel grappig uit en ik kan me voorstellen dat het best aardig schuilen is als je als fietser wordt overvallen door een buitje -niet dat wij velomobielrijders daarvoor onder zo'n ding gaan staan schuilen, maar toch ;-).
Op het bijgeplaatste bordje staat vermeld :
"Fladderiep geplant door wethouder H.P. Goossens op 17 december 2009
geschonken door landschapsambassadeurs Kempenland"
Aanvankelijk dacht ik dat zo'n paddestoel dus Fladderiep wordt genoemd, maar na dit even op Google te hebben ingetikt blijkt dit wel degelijk een boomsoort te zijn. Het kleine boompje net achter de tekstplaat zal nog flink moeten groeien, want Fladderiepen worden tot 35m hoog (en dan kan je er misschien ook best wel onder schuilen voor wat regen).
Nog wat verder zoeken, leert me dat de paddestoelen (officieel schuilhutten genoemd) zijn neergeplant in Bladel, Bergeijk, Eersel, en Reusel-de-Mierden. Ze maken deel uit van het Land van de Zaligheden, een netwerk van wandel en fietsroutes in het zuiden van Brabant. Leuk initiatief toch ?
vrijdag 1 oktober 2010
Strada terug thuis
Omdat ik dit weekend en volgend weekend moet werken, mocht ik Jonathan A. z'n VW Transporter lenen om m'n Strada op te gaan halen. Voor alle zekerheid had ik gister nog naar Velomobiel.nl gebeld om te vragen of-t-ie vandaag toch zeker klaar zou zijn, maar Jan verzekerde me dat als ik vandaag tegen de middag zou komen, de Strada klaar zou staan. Vanmorgen rond 09.00u vertrokken en rond 11.30u waren we in Dronten. En daar stond m'n Strada te wachten !
Meest opvallend was natuurlijk de rode achterkant, in combinatie met de rode striping op de zijkanten véél mooier dan dat oranje. Ook de afgeslankte versie vind ik beter geslaagd, zo oogt de Strada niet zo log van achteren bekeken.
Het knipperlicht vooraan was ook gemaakt, nu kan ik dus met de koplamp flikkeren als alleen de led's branden, wat vast en zeker van pas komt in stedelijke gebieden.
Omdat ik had gevraagd om 2 extra stop-led's te monteren, heb ik nu achteraan netjes 2 horizontale rijtjes van led's. Wie me nu in het donker nog niet ziet rijden, moet dringend naar de oogarts -en eiglijk van de baan gehaald worden ;-)
De achterveerpoot is nu eindelijk ook in orde, daar zou ik voorlopig ook geen problemen meer mee moeten hebben.
2 nieuwe wielen vooraan met grote trommelremmen, ik zal er vanzelf wel achterkomen of het een verbetering is, maar ik vermoed van wel. Theo vroeg me of ik een proefritje wilde maken, maar ik had geen fietsschoenen bij me en aangezien ik vanavond toch nog moet gaan werken, zal ik straks het verschil al wel merken.
Nadat we de Strada in de Transporter hadden gezet (hij ging er maar nét in) en nog een paar bestellingen voor een paar mensen hadden meegenomen, (hoofdzakelijk banden) reden we weer richting België. Rond 14.30u waren we weer thuis en kon de Strada weer op de vertrouwde plek in de garage worden gezet. Hoog tijd om nog 's wat km's te gaan maken !
Meest opvallend was natuurlijk de rode achterkant, in combinatie met de rode striping op de zijkanten véél mooier dan dat oranje. Ook de afgeslankte versie vind ik beter geslaagd, zo oogt de Strada niet zo log van achteren bekeken.
Het knipperlicht vooraan was ook gemaakt, nu kan ik dus met de koplamp flikkeren als alleen de led's branden, wat vast en zeker van pas komt in stedelijke gebieden.
Omdat ik had gevraagd om 2 extra stop-led's te monteren, heb ik nu achteraan netjes 2 horizontale rijtjes van led's. Wie me nu in het donker nog niet ziet rijden, moet dringend naar de oogarts -en eiglijk van de baan gehaald worden ;-)
De achterveerpoot is nu eindelijk ook in orde, daar zou ik voorlopig ook geen problemen meer mee moeten hebben.
2 nieuwe wielen vooraan met grote trommelremmen, ik zal er vanzelf wel achterkomen of het een verbetering is, maar ik vermoed van wel. Theo vroeg me of ik een proefritje wilde maken, maar ik had geen fietsschoenen bij me en aangezien ik vanavond toch nog moet gaan werken, zal ik straks het verschil al wel merken.
Nadat we de Strada in de Transporter hadden gezet (hij ging er maar nét in) en nog een paar bestellingen voor een paar mensen hadden meegenomen, (hoofdzakelijk banden) reden we weer richting België. Rond 14.30u waren we weer thuis en kon de Strada weer op de vertrouwde plek in de garage worden gezet. Hoog tijd om nog 's wat km's te gaan maken !
zondag 26 september 2010
Naar Dronten ....
Gisteren ben ik met de Strada naar Dronten gereden. De achterveerpoot moest dringend worden hersteld en er waren nog een aantal andere dingen die ik veranderd wil hebben. De Alleweder was in het verleden altijd op een aanhangwagen naar Dronten gebracht, het was dus hoog tijd om zelf eens met de velomobiel naar het noorden van Nederland te rijden !
Aangezien ik geen gps in de fiets heb, had ik de route berekend via de fietsrouteplanner van de Fietsersbond (de recreatieve versie, want die dekt heel Nederland). Ik had gekozen voor de combinatie van knooppunten met LF-routes en kwam op een traject uit van 180 km, vertrekkende vanuit Tilburg. Ik weet dat knooppunten rijden niet de kortste en snelste route oplevert, maar vaak kom je onderweg op plaatsen die je anders nooit zou fietsen. Met de afgedrukte lijst met knooppunten en de Landelijke Fietsatlas als reserve ben ik dan gisterochten omstreeks 06.45u vertrokken richting Tilburg. Hoewel ik niet graag met het dekje fiets -zeker niet als het over een lange afstand gaat- ben ik toch maar vertrokken mét. Het regende lichtjes toen ik vertrok, warm was het ook niet echt (toen ik vertrok was het 6° op de buitentermometer) en er stond al wat wind. De buienradar voorspelde de hele dag wind en buien, dus ik ging ervan uit dat ik het dekje wel zou kunnen gebruiken.
De fietsrouteplanner stuurde me respectievelijk doorheen Tilburg (waar ik deze keer relatief minder moeite had om doorheen het centrum te fietsenen) en zo verder naar Waalwijk, Zaltbommel, Wijk bij Duurstede, via Amerongen verder naar boven tot net voorbij Putten aan knooppunt 38, waar ik de LF 23b kon volgen richting Harderwijk. Pontjes heb ik genomen in Heusden (dat er prachtig bij lag in de ochtendzon) en aan Wijk bij Duurstede. De routeplanner had nog een 3e oversteek voorzien aan knooppunt 32 vlakbij Harderwijk, maar die heb ik niet genomen. Ik ben de LF 23b verder blijven volgen richting Harderwijk, maar dat had ik beter niet gedaan : er was een cyclocrosswedstrijd aan de gang waardoor de LF-route was afgesloten en ik noodgedwongen een stukje door het centrum van Harderwijk moest rijden. Om niet teveel tijd te verliezen ben ik dan maar zo snel mogelijk richting Knardijk gereden om zo op de polder te geraken. Van daaruit naar de N305, om langs Biddinghuizen naar Dronten te rijden. Even voor 16u stond ik voor de poort van de Vliet 6 met net geen 220 km op de teller.
Of de tocht meegevallen was ? Eiglijk best wel. Het dekje bleek een paar keer echt nodig (vooral toen ik van Harderwijk naar de Polder reed, kreeg ik een volle lading regen en hagel op m'n dak), dus ik had niet voor niks mét gereden.
Ook stond er een flinke wind, wat vooral in Flevoland te merken was.
Natuurlijk ben ik een paar keer verkeerd gereden, wat in bepaalde gevallen wel aan mezelf zal hebben gelegen. Het viel me op dat de grootte en plaatsing van de knooppuntenbordjes sterk verschilt van provincie tot provincie. In de meeste gevallen staan de knooppunten duidelijk zichtbaar op witte bordjes op paaltjes vermeld, maar op sommige plaatsen staan ze ook alleen maar in verkleinde versie op een klein houten paaltje, wat het iets moeilijker maakt om vlot te kunnen rijden. Zo heb ik in het begin een paar knooppunten gemist omdat ik tevergeefs naar een groen cirkeltje met daarin het knooppuntnummer zocht en een overzichtsbord passeerde dat tevens een knooppunt bleek te zijn. Ook zijn sommige provincies nogal karig met hun bordjes en is het vaak gokken of je nog in de goeie richting rijdt. Ervan uitgaan dat zolang je op een kruispunt geen bordje tegenkomt je rechtdoor moet blijven rijden, blijkt meestal correct te zijn.
Ook blijken er flink wat knooppunten bijgekomen te zijn die niet in de Landelijke Fietsatlas zijn opgenomen (die van mij is van 2008). Dat in combinatie met het ontbreken van op elkaar volgende knooppunten van de routeplanner maakte dat ik iets teveel keer naar mijn zin uit de Strada moeten stappen om op de overzichtsbordjes te gaan kijken hoe ik verder moest (alhoewel ik moet toegeven dat er best wel flink wat overzichtsborden staan onderweg -gelukkig maar!). Dat levert niet alleen tijdverlies op, maar het voortdurend in -en uitstappen is op den duur ook behoorlijk irritant.
Om te eten ben ik 2 keer gestopt, over het aantal keren dat ik de Strada uit moest om te plassen zullen we het nu maar even niet hebben ;-).
Over het algemeen vond ik de route best wel mooi en op een paar uitzonderingen te na, zeker de moeite. Slechts een paar keer werd ik echt doorheen een centrum gestuurd om daarna weer op dezelfde hoofdweg uit te komen als ik het centrum was binnengereden (zoals bvb van knooppunt 64 naar 65 in Buren), maar dat neemt niet weg dat je onderweg heel wat mooie stukken te zien krijgt.
Eenmaal aangekomen in Dronten bleek alleen Theo aanwezig te zijn. Toen we aan het bespreken waren wat ik allemaal wilde laten uitvoeren, bemerkte hij dat 1 van de boutjes van het alu plaatje van de stoelbevestiging rechts vooraan was verdwenen en het plaatje nog maar met 1 boutje vastzat. Vermoedelijk is dat onderweg losgetrild en eruit gevallen. Gelukkig heeft het gehouden totdat ik in Dronten was, want ik had er onderweg echt niks van gemerkt ....
Het lijstje van wat zal worden aangepast :
- de achterveerpoot (eindelijk) in orde maken
- grote trommelremmen
- een rode reflectiestrip achteraan die niet zo breed is
- een lichtclaxon (om met de koplamp te kunnen flikkeren)
- 2 extra stop-led's,
De sporing ed. zullen automatisch worden nagekeken en vermoedelijk zal de Strada tegen het eind van volgende week klaar zijn, want volgens Theo kan het allemaal op 1 dag in orde gemaakt worden. Ik ben eens benieuwd ....
Aangezien ik geen gps in de fiets heb, had ik de route berekend via de fietsrouteplanner van de Fietsersbond (de recreatieve versie, want die dekt heel Nederland). Ik had gekozen voor de combinatie van knooppunten met LF-routes en kwam op een traject uit van 180 km, vertrekkende vanuit Tilburg. Ik weet dat knooppunten rijden niet de kortste en snelste route oplevert, maar vaak kom je onderweg op plaatsen die je anders nooit zou fietsen. Met de afgedrukte lijst met knooppunten en de Landelijke Fietsatlas als reserve ben ik dan gisterochten omstreeks 06.45u vertrokken richting Tilburg. Hoewel ik niet graag met het dekje fiets -zeker niet als het over een lange afstand gaat- ben ik toch maar vertrokken mét. Het regende lichtjes toen ik vertrok, warm was het ook niet echt (toen ik vertrok was het 6° op de buitentermometer) en er stond al wat wind. De buienradar voorspelde de hele dag wind en buien, dus ik ging ervan uit dat ik het dekje wel zou kunnen gebruiken.
De fietsrouteplanner stuurde me respectievelijk doorheen Tilburg (waar ik deze keer relatief minder moeite had om doorheen het centrum te fietsenen) en zo verder naar Waalwijk, Zaltbommel, Wijk bij Duurstede, via Amerongen verder naar boven tot net voorbij Putten aan knooppunt 38, waar ik de LF 23b kon volgen richting Harderwijk. Pontjes heb ik genomen in Heusden (dat er prachtig bij lag in de ochtendzon) en aan Wijk bij Duurstede. De routeplanner had nog een 3e oversteek voorzien aan knooppunt 32 vlakbij Harderwijk, maar die heb ik niet genomen. Ik ben de LF 23b verder blijven volgen richting Harderwijk, maar dat had ik beter niet gedaan : er was een cyclocrosswedstrijd aan de gang waardoor de LF-route was afgesloten en ik noodgedwongen een stukje door het centrum van Harderwijk moest rijden. Om niet teveel tijd te verliezen ben ik dan maar zo snel mogelijk richting Knardijk gereden om zo op de polder te geraken. Van daaruit naar de N305, om langs Biddinghuizen naar Dronten te rijden. Even voor 16u stond ik voor de poort van de Vliet 6 met net geen 220 km op de teller.
Of de tocht meegevallen was ? Eiglijk best wel. Het dekje bleek een paar keer echt nodig (vooral toen ik van Harderwijk naar de Polder reed, kreeg ik een volle lading regen en hagel op m'n dak), dus ik had niet voor niks mét gereden.
Ook stond er een flinke wind, wat vooral in Flevoland te merken was.
Natuurlijk ben ik een paar keer verkeerd gereden, wat in bepaalde gevallen wel aan mezelf zal hebben gelegen. Het viel me op dat de grootte en plaatsing van de knooppuntenbordjes sterk verschilt van provincie tot provincie. In de meeste gevallen staan de knooppunten duidelijk zichtbaar op witte bordjes op paaltjes vermeld, maar op sommige plaatsen staan ze ook alleen maar in verkleinde versie op een klein houten paaltje, wat het iets moeilijker maakt om vlot te kunnen rijden. Zo heb ik in het begin een paar knooppunten gemist omdat ik tevergeefs naar een groen cirkeltje met daarin het knooppuntnummer zocht en een overzichtsbord passeerde dat tevens een knooppunt bleek te zijn. Ook zijn sommige provincies nogal karig met hun bordjes en is het vaak gokken of je nog in de goeie richting rijdt. Ervan uitgaan dat zolang je op een kruispunt geen bordje tegenkomt je rechtdoor moet blijven rijden, blijkt meestal correct te zijn.
Ook blijken er flink wat knooppunten bijgekomen te zijn die niet in de Landelijke Fietsatlas zijn opgenomen (die van mij is van 2008). Dat in combinatie met het ontbreken van op elkaar volgende knooppunten van de routeplanner maakte dat ik iets teveel keer naar mijn zin uit de Strada moeten stappen om op de overzichtsbordjes te gaan kijken hoe ik verder moest (alhoewel ik moet toegeven dat er best wel flink wat overzichtsborden staan onderweg -gelukkig maar!). Dat levert niet alleen tijdverlies op, maar het voortdurend in -en uitstappen is op den duur ook behoorlijk irritant.
Om te eten ben ik 2 keer gestopt, over het aantal keren dat ik de Strada uit moest om te plassen zullen we het nu maar even niet hebben ;-).
Over het algemeen vond ik de route best wel mooi en op een paar uitzonderingen te na, zeker de moeite. Slechts een paar keer werd ik echt doorheen een centrum gestuurd om daarna weer op dezelfde hoofdweg uit te komen als ik het centrum was binnengereden (zoals bvb van knooppunt 64 naar 65 in Buren), maar dat neemt niet weg dat je onderweg heel wat mooie stukken te zien krijgt.
Eenmaal aangekomen in Dronten bleek alleen Theo aanwezig te zijn. Toen we aan het bespreken waren wat ik allemaal wilde laten uitvoeren, bemerkte hij dat 1 van de boutjes van het alu plaatje van de stoelbevestiging rechts vooraan was verdwenen en het plaatje nog maar met 1 boutje vastzat. Vermoedelijk is dat onderweg losgetrild en eruit gevallen. Gelukkig heeft het gehouden totdat ik in Dronten was, want ik had er onderweg echt niks van gemerkt ....
Het lijstje van wat zal worden aangepast :
- de achterveerpoot (eindelijk) in orde maken
- grote trommelremmen
- een rode reflectiestrip achteraan die niet zo breed is
- een lichtclaxon (om met de koplamp te kunnen flikkeren)
- 2 extra stop-led's,
De sporing ed. zullen automatisch worden nagekeken en vermoedelijk zal de Strada tegen het eind van volgende week klaar zijn, want volgens Theo kan het allemaal op 1 dag in orde gemaakt worden. Ik ben eens benieuwd ....
maandag 20 september 2010
Antwerpenautovrij.be
Gisteren 19 september was het autovrije zondag in België. In een dorp zoals het mijne merk je daar niks van, maar in de grootsteden zoals bvb Brussel en Antwerpen doen ze wat meer moeite. Antwerpen had zelfs een speciale website aangemaakt om de autovrije dag aan te kondigen en het programma zag er best aardig uit : een deel van de binnenstad zou autovrij zijn met tal van activiteiten. Eén daarvan was het uitproberen van ligfietsen, een reden om eens naar 't Stàd af te zakken.
Gisteren rond een uur of 11 vertrokken via het jaagpad. Dat is niet de kortste weg naar Antwerpen, maar wel de meest eenvoudige : je volgt gewoon het kanaal tot in Schoten en dan via de vernieuwde brug van de Noorderlaan naar de kaaien.
Er stond flink wat wind maar de buienradar gaf zo goed als geen neerslag aan, dus kon ik zonder dekje rijden. Ongeveer 1,5u later reed ik de brug van de Noorderlaan over. Aan de Rijnkaai was het drukte van jewelste, want daar begon de autovrije zone en wilde natuurlijk iedereen z'n auto nog parkeren. Via een plannetje dat ik van de website had gehaald, slalomde ik vervolgens tot aan de Tolstraat, waar de Ligfiets met enkele ligfietsen stond opgesteld. Tot mijn grote verbazing hadden die nog 2 BikeE's bij, een Amerikaans merk dat al enkele jaren geleden overkop is gegaan. Ik heb zelf enkele jaren zo'n fiets gehad en er met veel plezier op gereden ....
Hoewel het testparcours ook middenin de autovrije zone lag, reden er toch nog best wel veel auto's door de straten. Ik kan me voorstellen dat je in een binnenstad als die van Antwerpen niet kunt voorkomen dat iemand z'n wagen toch nog gebruikt, het blijft toch jammer dat sommige mensen zelfs niet voor 1 dag de auto kunnen laten staan. Het was in elk geval onzettend hinderlijk, vooral voor die mensen die voor de eerste keer een ligfiets kwamen uitproberen. Afijn, na m'n boterhammen te hebben opgegeten en wat bijgekletst te hebben met zaakvoerder Manu, ben ik rond 14.30u terug huiswaarst vertrokken. Onderweg naar de kaaien kruiste ik de optocht van Ademloos (een actiegroep die tegen het veelbesproken BAM-tracé van de Oosterweel verbinding strijdt), waar ik door verschillende mensen werd gevraagd om mee in de optocht te rijden. Daar had ik écht geen zin in en ik ben dan ook zo snel mogelijk terug naar de Noorderlaan gefietst. Van daaruit was ik weer snel op het jaagpad richting Turnhout.
Het jaagpad zelf lag er schandalig slecht bij. Het was al een tijdje geleden dat ik nog eens naar Antwerpen was gefietst, maar de toestand is er echt alleen maar op verslechterd. Op bepaalde stukken kon ik zelfs geen 35km/u rijden omdat de Strada zo heen -en weer werd geschud. Op verschillende plaatsen stonden splinternieuwe waarschuwingsbordjes voor het slechte wegdek, kennelijk bestaat daar wel een budget voor. Alsof je als fietser bordjes nodig hebt om te merken dat je op een slecht wegdek rijdt !!!
Gisteren rond een uur of 11 vertrokken via het jaagpad. Dat is niet de kortste weg naar Antwerpen, maar wel de meest eenvoudige : je volgt gewoon het kanaal tot in Schoten en dan via de vernieuwde brug van de Noorderlaan naar de kaaien.
Er stond flink wat wind maar de buienradar gaf zo goed als geen neerslag aan, dus kon ik zonder dekje rijden. Ongeveer 1,5u later reed ik de brug van de Noorderlaan over. Aan de Rijnkaai was het drukte van jewelste, want daar begon de autovrije zone en wilde natuurlijk iedereen z'n auto nog parkeren. Via een plannetje dat ik van de website had gehaald, slalomde ik vervolgens tot aan de Tolstraat, waar de Ligfiets met enkele ligfietsen stond opgesteld. Tot mijn grote verbazing hadden die nog 2 BikeE's bij, een Amerikaans merk dat al enkele jaren geleden overkop is gegaan. Ik heb zelf enkele jaren zo'n fiets gehad en er met veel plezier op gereden ....
Hoewel het testparcours ook middenin de autovrije zone lag, reden er toch nog best wel veel auto's door de straten. Ik kan me voorstellen dat je in een binnenstad als die van Antwerpen niet kunt voorkomen dat iemand z'n wagen toch nog gebruikt, het blijft toch jammer dat sommige mensen zelfs niet voor 1 dag de auto kunnen laten staan. Het was in elk geval onzettend hinderlijk, vooral voor die mensen die voor de eerste keer een ligfiets kwamen uitproberen. Afijn, na m'n boterhammen te hebben opgegeten en wat bijgekletst te hebben met zaakvoerder Manu, ben ik rond 14.30u terug huiswaarst vertrokken. Onderweg naar de kaaien kruiste ik de optocht van Ademloos (een actiegroep die tegen het veelbesproken BAM-tracé van de Oosterweel verbinding strijdt), waar ik door verschillende mensen werd gevraagd om mee in de optocht te rijden. Daar had ik écht geen zin in en ik ben dan ook zo snel mogelijk terug naar de Noorderlaan gefietst. Van daaruit was ik weer snel op het jaagpad richting Turnhout.
Het jaagpad zelf lag er schandalig slecht bij. Het was al een tijdje geleden dat ik nog eens naar Antwerpen was gefietst, maar de toestand is er echt alleen maar op verslechterd. Op bepaalde stukken kon ik zelfs geen 35km/u rijden omdat de Strada zo heen -en weer werd geschud. Op verschillende plaatsen stonden splinternieuwe waarschuwingsbordjes voor het slechte wegdek, kennelijk bestaat daar wel een budget voor. Alsof je als fietser bordjes nodig hebt om te merken dat je op een slecht wegdek rijdt !!!
woensdag 1 september 2010
Barsten in gel-coating II
Het heeft wat langer geduurd dan verwacht, maar afgelopen week ontving ik dan een mailtje uit Dronten ivm de barsten in de gel-coating van de Strada. Er staat niet echt een antwoord in op de vraag hoe de barstjes zijn veroorzaakt. Ymte schreef me :
Sorry voor het wachten, je mail was wat onderop geraakt omdat wij ook niet direct een antwoord hadden. Dat antwoord hebben we nog steeds niet.
Over het algemeen is de polyester coating minder flexibel dan de glas/carbon/epoxy huid van de fiets. Bij vervorming kunnen er dan barstjes in de laklaag komen zonder dat er schade aan de huid van de fiets is. Je ziet het ook vaak na aanrijdingen. De sterkte van de fiets is dus niet aangetast, de schade is alleen optisch.
Het kan op allerlei manier ontstaan, het kan bij ons gebeurd zijn bij het lossen van de fiets uit de mal, bij het transport, bij het monteren maar het kan ook tijdens gebruik gebeuren bij het optillen van de fiets of wat dan ook.
Het is niet gemakkelijk onzichtbaar te repareren, je moet het barstje in de laklaag weg slijpen, vullen met plamuur en dan weer overschilderen. Als je het alleen plaatselijk doet is onzichtbaar wegwerken heel moeilijk, je het een kans dat je er toch iets van blijft zien en dan is het middel erger dan de kwaal.
Kennelijk kunnen verschillende dingen barstjes veroorzaken, al is er geen van de opgenoemde van toepassing op mijn Strada. Ik ben er geen voorstander van om de barstjes te laten wegslijpen, plamuren en overschilderen, want dan gaat het allemaal nog méér opvallen en dat is zeker niet de bedoeling. Ymte stelde ook voor om bvb extra bestickering te laten aanbrengen thv de randen, maar daar ben ik ook niet zo scheutig voor. Er zou misschien wel een tape over de randen getrokken kunnen worden (zoals bij de Quest werd/wordt gedaan), maar dat is toch nooit 100% helemaal dezelfde kleur als de body en zou alleen maar nog méér opvallen. Ik vind m'n Strada "af" zoals-t-ie is (op die oranje achterkant na dan toch) en er nog meer dingen op plakken zou zeker geen verbetering zijn.
Ik laat voorlopig alles maar zoals het is, zolang het niet erger wordt, kan ik er best mee leven en dat heb ik Ymte dan ook laten weten.
Gistermorgen vond ik de Strada met een lekke achterband in de garage. Bleek dat een doorn door de buitenband was binnengedrongen en een gaatje had geprikt in de binnenband. Hmm, eerste lekke (achter)band in 6,500 km is absoluut geen reden tot klagen, lijkt me !
Sorry voor het wachten, je mail was wat onderop geraakt omdat wij ook niet direct een antwoord hadden. Dat antwoord hebben we nog steeds niet.
Over het algemeen is de polyester coating minder flexibel dan de glas/carbon/epoxy huid van de fiets. Bij vervorming kunnen er dan barstjes in de laklaag komen zonder dat er schade aan de huid van de fiets is. Je ziet het ook vaak na aanrijdingen. De sterkte van de fiets is dus niet aangetast, de schade is alleen optisch.
Het kan op allerlei manier ontstaan, het kan bij ons gebeurd zijn bij het lossen van de fiets uit de mal, bij het transport, bij het monteren maar het kan ook tijdens gebruik gebeuren bij het optillen van de fiets of wat dan ook.
Het is niet gemakkelijk onzichtbaar te repareren, je moet het barstje in de laklaag weg slijpen, vullen met plamuur en dan weer overschilderen. Als je het alleen plaatselijk doet is onzichtbaar wegwerken heel moeilijk, je het een kans dat je er toch iets van blijft zien en dan is het middel erger dan de kwaal.
Kennelijk kunnen verschillende dingen barstjes veroorzaken, al is er geen van de opgenoemde van toepassing op mijn Strada. Ik ben er geen voorstander van om de barstjes te laten wegslijpen, plamuren en overschilderen, want dan gaat het allemaal nog méér opvallen en dat is zeker niet de bedoeling. Ymte stelde ook voor om bvb extra bestickering te laten aanbrengen thv de randen, maar daar ben ik ook niet zo scheutig voor. Er zou misschien wel een tape over de randen getrokken kunnen worden (zoals bij de Quest werd/wordt gedaan), maar dat is toch nooit 100% helemaal dezelfde kleur als de body en zou alleen maar nog méér opvallen. Ik vind m'n Strada "af" zoals-t-ie is (op die oranje achterkant na dan toch) en er nog meer dingen op plakken zou zeker geen verbetering zijn.
Ik laat voorlopig alles maar zoals het is, zolang het niet erger wordt, kan ik er best mee leven en dat heb ik Ymte dan ook laten weten.
Gistermorgen vond ik de Strada met een lekke achterband in de garage. Bleek dat een doorn door de buitenband was binnengedrongen en een gaatje had geprikt in de binnenband. Hmm, eerste lekke (achter)band in 6,500 km is absoluut geen reden tot klagen, lijkt me !
vrijdag 27 augustus 2010
Nieuwe fietshelm
Het heeft flink wat voeten in de aarde gehad, maar uiteindelijk is het me dan toch gelukt van de fietshelm te kopen die ik een hele tijd geleden had "ontdekt". Het Amerikaanse merk Nutcase maakt al een paar jaar helmen met grappige prints. Idee hierachter is dat als mensen een helm grappig of mooi vinden, ze ook vlugger geneigd zullen zijn om een fietshelm te dragen. Het merk heeft ook verdelers in Europa, maar niet alle modellen en alle prints zijn hier verkrijgbaar. Ik had al meteen mijn zinnen gezet op het model Watermelon, maar dat was hier natuurlijk niet leverbaar. Online bestellen in Amerika kon wel, maar mocht niet, omdat Nutcase de verzending buiten de Verenigde Staten ervan verbood. Tot ik 2 weken geleden een mailtje kreeg van de Belgische verdeler, met de mededeling dat er nieuwe modellen leverbaar waren, waaronder de Watermelon. Yesss ! Er metéén 1 besteld en vandaag mocht ik hem gaan ophalen. Solide en degelijk gebouwd, en een lekker speciale print, zal wel lekker opvallen als ik hem draag in de Strada.
Het is hoofdzakelijk de bedoeling van de helm te dragen voor woon/werkverkeer, al zal dat in de zomer niet meteen haalbaar zijn omdat de helm dan te warm zal zijn. Langs de andere kant is het nu ook weer niet zo'n grote afstand, we zien wel. Vanaf morgen draag ik dus een watermeloen op m'n hoofd van en naar het werk !
Nieuw hellempie ....
Het is hoofdzakelijk de bedoeling van de helm te dragen voor woon/werkverkeer, al zal dat in de zomer niet meteen haalbaar zijn omdat de helm dan te warm zal zijn. Langs de andere kant is het nu ook weer niet zo'n grote afstand, we zien wel. Vanaf morgen draag ik dus een watermeloen op m'n hoofd van en naar het werk !
Nieuw hellempie ....
maandag 16 augustus 2010
Waterdichtheid
Nadat ik gisternamiddag al enkele uren (overigens droog) op de motor had gezeten, kreeg ik gisteravond ineens een onweerstaanbare drang om in de regen te gaan fietsen met de Strada. Regenhoed opgezet en het schuimdeksel, dat een tijdje terug was ingespoten met een waterwerend middel, gemonteerd en weg was ik. Ha, heerlijk toch : door al die nattigheid fietsen en toch lekker droog zitten ?! En het mooist van al : fietsen in de regen zonder dat je ketting vuil en nat wordt, gewoon gewéldig !
De regenhoed bleef echter niet lang op m'n hoofd, want de (stugge) randen zaten voortdurend tegen de opstaande rand van het deksel zodat ik maar amper m'n hoofd kon bewegen en daarbij kwam nog dat het water van de randen af nét in de opening van het deksel vielen. Weg ermee, gewoon baseball petje op, dat fietst voor mij nog het meest aangenaam in de regen.
Het schuimdeksel daarintegen .... Ik was nog geen half uurtje onderweg of er begon weer water binnen te druppen via de 2 middenste klittenbanden. Die waren weer zo verzadigd dat je ze kon uitknijpen. De voorste klittenband is de hele tijd kurkdroog gebleven, net zoals de achterste 2 (die ik overigens wel aan de binnenkant van de body hang maar niet vastklit), dus mijn "theorie" dat het water via de popnagels naar de klittenbandjes doorsijpelt, klopt niet. Omdat de 2 middenste klittenbandjes op het laagste punt zitten, vermoed ik dat het water er via de randen van het schuimdeksel naartoe gaat en ze daardoor verzadigd raken, waardoor ze beginnen te lekken. Ik hoor van andere velomobielrijders nooit iets van inlekken, maar ik kan me langs de andere kant niet voorstellen dat ik de enige ben die daar last van heeft .... Als iemand hiervoor een deugdelijke oplossing voor heeft, hou ik mij aanbevolen ;-)
Afijn, het heeft me er in elk geval nietvan weerhouden om 2,5u lekker gefietst te hebben !
De regenhoed bleef echter niet lang op m'n hoofd, want de (stugge) randen zaten voortdurend tegen de opstaande rand van het deksel zodat ik maar amper m'n hoofd kon bewegen en daarbij kwam nog dat het water van de randen af nét in de opening van het deksel vielen. Weg ermee, gewoon baseball petje op, dat fietst voor mij nog het meest aangenaam in de regen.
Het schuimdeksel daarintegen .... Ik was nog geen half uurtje onderweg of er begon weer water binnen te druppen via de 2 middenste klittenbanden. Die waren weer zo verzadigd dat je ze kon uitknijpen. De voorste klittenband is de hele tijd kurkdroog gebleven, net zoals de achterste 2 (die ik overigens wel aan de binnenkant van de body hang maar niet vastklit), dus mijn "theorie" dat het water via de popnagels naar de klittenbandjes doorsijpelt, klopt niet. Omdat de 2 middenste klittenbandjes op het laagste punt zitten, vermoed ik dat het water er via de randen van het schuimdeksel naartoe gaat en ze daardoor verzadigd raken, waardoor ze beginnen te lekken. Ik hoor van andere velomobielrijders nooit iets van inlekken, maar ik kan me langs de andere kant niet voorstellen dat ik de enige ben die daar last van heeft .... Als iemand hiervoor een deugdelijke oplossing voor heeft, hou ik mij aanbevolen ;-)
Afijn, het heeft me er in elk geval nietvan weerhouden om 2,5u lekker gefietst te hebben !
maandag 2 augustus 2010
Belgisch Kampioenschap in Hulshout
Gisteren werd het Belgisch Kampioenschap op de wielerpiste in Hulshout gereden. Omdat ik pas 's avonds moest gaan werken en ik nog eens een wat langere afstand met de Strada wilde fietsen dan m'n gewone woon/werkverkeer, ben ik nog eens naar Hulshout gefietst. Omdat de km-stand tegen de 6000 liep, eerst de ketting nog schoongemaakt en opnieuw ingesmeerd. De bandendruk ook nog eens nagekeken en dat bleek niet overbodig te zijn : alledrie de banden hadden nét geen 3 bar druk meer. Na die ook bijgepompt te hebben, ben ik vertrokken en kon ik al meteen het verschil merken : het fietsen ging ietsjes harder, maar ook ietsjes luider. Afijn, er was wel wat wind, maar een lekker zonnetje met af en toe een wolkje, wat het fietsen best aangenaam maakte.
Het was een aangename verrassing om te kunnen vaststellen dat het jaagpad tussen Geel ten Aard en Olen eindelijk was vervangen. Daar stonden al jaren waarschuwingsbordjes dat het wegdek slecht was (alsof je dat niet zou merken als je daar met je fiets overheen reed ....), maar nu zijn de verstevigingen van de kanaaldijk over dit traject voltooid en werd meteen een nieuwe laag asfalt gegoten. Héérlijk !
Ik was ruim op tijd in Hulshout, waar de deelnemers één voor één toestroomden. Het deed goed om nog eens enkele bekende gezichten terug te zien. Naar Belgische gewoonte werd er weer flink wat later gestart dan gepland. Omdat ik nog moest gaan werken, kon ik niet tot het einde kon blijven -ik heb de pannekoeken dus alweer gemist :-(
Enkele fotoos vind je hier
Het was een aangename verrassing om te kunnen vaststellen dat het jaagpad tussen Geel ten Aard en Olen eindelijk was vervangen. Daar stonden al jaren waarschuwingsbordjes dat het wegdek slecht was (alsof je dat niet zou merken als je daar met je fiets overheen reed ....), maar nu zijn de verstevigingen van de kanaaldijk over dit traject voltooid en werd meteen een nieuwe laag asfalt gegoten. Héérlijk !
Lag het jaagpad er maar overal zo mooi bij ....
Ik was ruim op tijd in Hulshout, waar de deelnemers één voor één toestroomden. Het deed goed om nog eens enkele bekende gezichten terug te zien. Naar Belgische gewoonte werd er weer flink wat later gestart dan gepland. Omdat ik nog moest gaan werken, kon ik niet tot het einde kon blijven -ik heb de pannekoeken dus alweer gemist :-(
Enkele fotoos vind je hier
Abonneren op:
Posts (Atom)
