Ketting wel degelijk op !

Vandaag eindelijk de raad van Paulus "Quesjer" toch maar eens opgevolgd en met de Strada naar de fietsenmaker gereden om de ketting na te laten kijken. Voordat die een schuifmaat tevoorschijn haalde, werd er even aan de ketting gevoeld en toen werd mij al verteld dat de ketting op was. Met de schuifmaat erop werd dit bevestigd, waarbij zelfs de term "flink op" werd gebezigd. 
De huidige tellerstand is 12.800 km, dus dat is m.i. veels te vroeg voor een ketting in de Strada om al versleten te zijn. En ik begon het al te merken rond februari dit jaar, toen stond de teller nog maar rond de 11.000 km. Nog veels te vroeger dus ... Maar wat nu ? Ik heb een nieuwe cassette en ketting besteld in Dronten, die zijn onderweg. Maar zolang niet wordt achterhaald wat die vroegtijdige slijtage heeft veroorzaakt, zal de nieuwe ketting over een dik 10.000 km alweer versleten zijn, en dat is niet de bedoeling.

Enkele weken geleden schreef Kees van Hattem op z'n blog dat hij erachter kwam dat het asje van het kettingwiel niet horizontaal in de Quest zat. Omdat ik rond die tijd net het kettingwieltje had vervangen wegens te lawaaierig (en hierbij had vastgesteld dat het ene rubber ringetje niet eens door de ketting was geraakt), had ik hiervoor een mailtje naar Dronten gestuurd. Ymte antwoordde mij toen dat het niet zou moeten kunnen : ze gebruiken een boormal om de gaatjes mooi horizontaal te krijgen. Verder schreef Ymte dat als ik vind het er niet recht uit zie vinden, ik nog altijd een gaatje kan uitvijlen. Ik heb daana onderstaande foto doorgemaild met de vraag of zij er een verklaring voor hadden hoe dat het de onregelmatige slijtage kon zijn veroorzaakt, waarop Ymte droog antwoordde dat het asje dan idd wel scheef zal hebben gezeten. Tja ... 

Dat asje zit natuurlijk nog altijd niet recht, want daar is nog niks aan veranderd.  Als het dus inderdaad aan het asje zelf is, heb ik nog steeds hetzelfde probleem. Ik heb inmiddels zo'n deelbaar wielasje van Wim Schermer in huis, maar omdat daar het kettingwieltje nog over de as heen -en weer schuift, is het nog belangrijker dat het asje wel degelijk horizontaal in de body zit. 

Nu zit ik helaas niet zoals bvb Quemo binnen fietsafstand van Dronten, anders was de oplossing simpel en reed ik met de Strada even tot daar. Probleem is nu het achterhalen van of het asje idd scheef in de Strada zit of niet. 
Ik heb ook al eens op de trapas gelet, die lijkt me ook niet echt 100 % horizontaal op de framebuis te zijn gemonteerd : 

Maar dan moet je er natuurlijk ook weer van uit gaan dat de framebuizen correct in de body zijn bevestigd, en zo kunnen we nog uren doorgaan.

Laten we ervan uitgaan dat het asje niet recht in de body zit. Dat moet te meten zijn, niet ? Alleen ... een rolmeter krijg ik er niet tussen en met een lintmeter is het ook zo'n geprul dat ik niet nauwkeurig kan meten. Uiteindelijk vond ik in de garage een splinternieuwe boor van 12cm die nét tussen de grond en de onderkant van de body paste. Als ik de gaatjes daarmee op het zicht vergelijk, zit er volgens mij geen halve mm verschil tussen de 2 kanten. Maar dat is uiteraard niet nauwkeurig genoeg, op het zicht alleen. Hoe krijg je zoiets in hemelsnaam wél nauwkeurig gemeten ? Ik denk dat ik nog eens een mail naar Dronten ga sturen ....

Ketting op ? Deel II

Poste ik in februari ll. nog dat ik dacht dat de ketting van de Strada "op" was, inmiddels ben ik er achter dat het niet de ketting zelf is. Volgens mij ligt het aan 2 tandwielen op de cassette van het achterwiel, nl die van de 5e en de 6e versnelling. Op een bepaald moment viel het me op dat het alleen bij deze 2 versnellingen is dat je het gevoel en het geluid krijgt van een versleten ketting, ongeacht of je vooraan op het middenste of het grootste blad fietst.
Afgelopen week heb ik het derailleurkapje er eens afgehaald om te kijken of ik iets kon zien, maar ik kon niet meteen iets beschadigds zien, noch aan de cassette, noch aan de derailleur. Ik ben bang dat ik het achterwiel uit de Strada zal moeten verwijderen om te kunnen achterhalen wat er precies mis is.

Nu heb ik de handleiding eens doorgenomen van de Quest/Strada en ik zit er eerlijk gezegd niet om te springen. Het achterwiel eruit halen, daar durf ik  nog wel aan te beginnen met mijn 2 linkerhanden, maar om het er weer op te krijgen .... Ik was ook in de veronderstelling dat je de cassette gewoon door een andere kon vervangen, maar kennelijk heb je een uitgeboorde versie nodig omdat de as er anders niet doorkan en die heeft mijn fietsenmaker natuurlijk niet. Dat zal bij Velomobiel.nl moeten worden besteld.

Volgens mij wordt het nog eens hoog tijd om bij fietsdokter Jonathan langs te gaan ....

1e Ijsbollentocht

Gisteravond nog eens het grootste gedeelte van het traject voor de Ijsbollentocht nagereden, vanmorgen nog het gedeelte tussen Turnhout en Arendonk en daarna thuis nog vlug een boterham en weer terug naar Arendonk. Ik was ruim op tijd maar niet de eerste. Toen we omstreeks 13.20u vertrokken, bestond het groepje uit enkele Limburgse Liggers en enkele Gentse Liggers, met mij erbij waren we met 13. Van onze Noorderburen was niemand afgezakt naar Arendonk, mogelijks zit de vakantie en het late tijdstip van Cycle Vision daar voor iets tussen.

We waren nog geen km van het vertrekpunt toen Peter een lekke achterband had met zijn Milan en liet weten dat wij maar verder moesten rijden. Zo werkt het echter niet met een toertocht, maar toen even later ook zijn vriendin kwam aanrijden met de mededeling dat Peter zelf z'n band zou plakken en daarna terug naar Hemiksem zou rijden, zijn we toch maar met z'n 12-en verdergereden. Binnendoor over zoveel mogelijk autoluwe wegen, maar af en toe was het onvermijdbaar om drukke banen over te steken, wat verder zonder veel problemen verliep.

Eenmaal in Tielen werd er gestopt bij de Ijssloeber, waar de meesten zich opnieuw tegoed deden aan ambachtelijk hoeve-ijs. Na deze onderbreking ging het via Gierle en Vosselaar richting Turnhout, waar we het jaagpad zijn opgegaan en zo terug naar het vertrekpunt reden. Enkele km's voor de startplaats hebben we nog 1 keer moeten stoppen voor een lekke voorband, maar voor de rest heeft niemand nog pech gehad.

Bij onze aankomst bij de Ijshoren stond er iets meer dan 70 km op de teller en waren we weer iets bruiner van de zon. De meesten lieten zich het ijs alweer smaken (je moet tenslotte toch kunnen vergelijken op een ijsbollentocht, nietwaar ?) en na nog wat gezellig te hebben nagepraat op het terras, is ieder weer huiswaarts gekeerd.

Geslaagde tocht ? Vast wel, al had ik eerlijk gezegd op iets meer deelnemers gehoopt. Maar wie weet, misschien volgend jaar ...