Oliebollen 2009

Aangezien er droog weer was aangekondigd voor maandag 28 december en ik -mezelf kennende- achteraf toch spijt zou hebben als ik niét was meegegaan, uiteindelijk toegezegd dat ik zou meerijden. We zouden met z'n 4-en zijn dit jaar : Vital, Teun, Jonathan en ikzelf. Vital had al de nodige contacten gelegd voor de route, zelf moesten we alleen maar tot in Tilburg zien te geraken, vanaf daar zouden we een gids hebben tot Zaltbommel, waar er opnieuw een gids zou aansluiten. Makkelijker kan niet. 
Vanwege de verijste sneeuw was het niet mogelijk om via de rustige fietspaden te rijden en moesten we noodgedwongen via de gewone weg. Daarom werd er bij mij thuis vertrokken, wat we dan om 03.45u dan ook gedaan hebben (vroeg !). Er stond een redelijk strakke wind in de rug, wat maakte dat we al snel onder de brug van A58 in Tilburg stonden. Een paar minuten later arriveerde Jan van Dooren met z'n Mango uit Udenhout, die ons vervolgens via een overigens prachtige route voorreed richting Zaltbommel. Even boven Tilburg ging Vital ineens aan de kant staan en gaf te kennen dat het niet meer ging : hij had problemen met z'n aandrijving, kon nog amper snelheid maken en zag het niet zitten om nog verder te rijden. Hij besloot om rechtsomkeer te maken en op z'n gemak terug richting België te rijden. Jammer ....

In Zaltbommel stopten we aan een benzinestation, waar we ons lekker opwarmden met koffie en (ersatz) chocolademelk. Hier sloot de volgende gids aan, tesamen met nog een andere landgenoot.

Met z'n zessen zijn we dan verder noordwaarts gereden, waarbij ook nog Stradarijder Paul Dijs werd opgepikt. Met z'n 7-en zijn we vervolgens naar Utrecht gereden, waar we ruim op tijd onder een opentrekkende hemel aankwamen.

We zijn er bijna !

Dit jaar waren maar liefst 115 rijders ingeschreven, het was dan ook een heel gewriemel van velomobielen op de parking van het clubgebouw. Het viel mij op dat er al flink wat Strada's aanwezig waren, ik werd dan ook verschillende keren door mede Strada-bezitters aangesproken. Leuk om bij de namen/profielen eens een gezicht te kunnen plakken ;-)

Bij de inschrijving kon je kiezen in welke groep je wilde rijden, de eerste groep was bedoeld voor de "rustige" rijder, groepen 2 en 3 waren voor de rest. Met een tussenpoos van een 10-tal minuten werd er vervolgens vertrokken richting de Dom voor een groepsfoto. Ook hier was het weer een hele klus om de grote bende zodanig bij elkaar te krijgen om een goeie overzichtsfoto te kunnen maken.

Onder de Dom van Utrecht

Na de groepsfoto vertrokken we dan met groep 2 voor de rest van tocht, al bleek er in praktijk maar weinig meer over te blijven van de groepen 2 en 3. Zeker na de koffie met appeltaartstop bleek er maar 1 grote groep velomobielen onderweg te zijn. Vergeleken met voorgaande edities waren er dit jaar veel lekke banden, soms leek het echt of er stond altijd wel iemand aan de kant met zijn/haar velomobiel...

Na de jaarlijkse snert en oliebollen zijn we dan rond 16.45u terug richting het zuiden vertrokken. Teun kreeg het onderweg alsmaal lastiger om het tempo te kunnen volgen en begon ook aan "slaapfietsen" te lijden (ik heb verschillende keren bijna een hartstilstand gehad als hij weer eens midden of links op de rijstrook aan het rijden was met alleen maar dat klein rood achterlichtje). Gelukkig kreeg hij een rit met de wagen aangeboden vanaf Zaltbommel, iets waar hij dankbaar gebruik van maakte. Vanaf Zaltbommel waren we dus nog maar met z'n 3-en. Jan en Jonathan spraken af van een richtsnelheid van tussen de 30 en 35km/u aan te houden, waarna ik gaf te kennen dat ze dan maar in hun spiegels moesten kijken om te zien of ik kon volgen of niet. Zelf bleek 32km/u op de teller hard zat te zijn voor mij en natuurlijk ben ik mijn voorrijders een paar keer kwijt geweest (lang leve de gsm !). Om Jan niet te laten omrijden hebben we nog een (in)spannende rit over het bevroren fietspad in de Loonse en Drunense hei gehad. Toen we dat overleefd hadden, bleek mijn batterij leeg te zijn en heb ik die vervangen door mijn reserve. En toen bleven Jonathan en ik alleen nog over om door het centrum van Tilburg te geraken. Na het nodige gevloek omdat we weer aan de zoveelste weg verboden voor fietsers kwamen en verkeerdrijden (in de grootstad blijk je helaas nog altijd met de auto wél overal en het meest gericht te mogen rijden) vonden we dan uiteindelijk alsnog de weg naar Goirle zodat we rond 23.00u terug op onze oprit stonden. Vrouwlief had de pasta al klaar staan op tafel zodat we meteen konden aanvallen. Jonathan is daarna nog met de moed der wanhoop vertrokken met nog eens 50 km voor de boeg.

Zelf had ik precies 301 km gereden gisteren, meteen de langste afstand die ik op 1 dag heb gefietst. Echte problemen heb ik niet gehad, het enige waar ik last van had waren koude tenen. De Strada heeft zich beter gehouden als z'n bestuurder, al moet de voorderailleur wel opnieuw worden bijgesteld, want vanaf Waalwijk merkte ik dat ik het grootste tandblad vooraan niet meer kon gebruiken omdat de ketting er flink tegenaan sleepte. Ook meen ik dat de veerpoot vooraan rechts lawaai is beginnen maken, maar dat moet ik nog nakijken. Wat me ook is opgevallen is het dat het flink nat binnenin de Strada werd. Uiteraard zitten daar de temperatuurverschillen tussen buiten/binnen voor iets tussen, maar nu zag ik bvb zelfs voorin de condens vanaf de neus naar beneden lopen, iets dat ik bij de Alleweder nooit heb opgemerkt. Maar die had dan ook een groter trapgat ....

Een paar fotoos van het gebeuren vind je hier

To Oliebol or not to Oliebol, that's the question ....

Naar jaarlijkse gewoonte heb ik me opnieuw ingeschreven voor de Oliebollentocht die volgende maandag doorgaat in Utrecht. Omdat het dit jaar iets minder ver is dan afgelopen jaar, zou het de bedoeling zijn dat we met een paar mensen 's morgens al heel vroeg vertrekken en naar Utrecht fietsen, daar de Oliebollentocht meerijden en achteraf meteen terug naar huis fietsen. Ik heb dit jaar maar één voorwaarde gesteld en dat is dat het redelijk weer moet zijn. Onder redelijk weer versta ik dus droog weer, want 200km heen -en weer in de regen vind ik niet echt iets om naar uit te kijken (ja, ik bén een watje!). De Oliebollentocht zelf is dit jaar weer wat korter dan vorig jaar, gaat dit jaar ook door op een doordeweeksedag ipv tijdens het weekend en zal opnieuw in verschillende groepen verreden worden. Geen van die 3 zaken zijn dingen die me echt enthousiast maken, maar zoals mijn medeliggers al zeiden : je moet het niet doen voor de tocht zelf, maar voor de trip op en neer. Tja, dat zal dan wel zeker .... ?
Sinds vorige week staat mijn Strada echter al stof te vergaren in de garage, omdat er met de huidige weersomstandigheden niet mee te fietsen valt. De voorspellingen geven iets van een 70% kans op een witte kerst (voor zover je daarop kunt vertrouwen), dus tja, hoe zal het dan zijn op de 28e ? Komt daarbij nog dat ik vandaag een mailtje ontving van één van de organisatoren met de melding dat omdat bepaalde afspraken werden gemaakt en bepaalde dingen zijn vastgelegd, diegenen die zich hebben opgegeven als deelnemer maar uiteindelijk niet kunnen/zullen opdagen, alsnog verzocht zullen worden van de 7€ over te maken. Begrijpelijk natuurlijk, maar ja, wat nu ? Ik heb geen zin om als het weer zodanig slecht is en ik niet kán gaan, achteraf 7€ te gaan betalen voor iets dat ik niet heb gehad. Langs de andere kant begrijp ik ook wel dat de organisatie van tevoren bepaalde (financiële) afspraken heeft gemaakt en zich daaraan dient te houden. Misschien moet ik toch maar aangeven dat ik niet kom en dan maar afwachten wat voor weer het zal zijn over een week ....

De eerste 1000 km ....

.... zijn gereden, dus hoog tijd voor een update, zouikzozeggen.

De steunblokjes op de zijkanten zijn inmiddels verdwenen. Ik zat er voortdurend met m'n schouders tegen en dat was alles behalve aangenaam fietsen. Als er moet gehangen worden in bochten, hoef ik alleen mijn ellebogen wat meer naar buiten te drukken en dan zit ik ook al tegen de zijkant, dus voor mij geen blokjes meer. In de Alleweder zat ik ruimer binnenin, maar dat komt natuurlijk omdat het instapgat veel groter en lager is en het zeiltje natuurlijk wél meegeeft.

Het binnenlicht had ik aanvankelijk helemaal naar voren weggewerkt, omdat ik het een nogal overbodig item vind. Ik heb er helemaal geen behoefte aan om te zien hoe hard ik aan het rijden ben en voor lekke banden ed. heb ik altijd een led-koplampje bij me. Ook zat de bedrading nogal in de weg voor de bediening van het hendeltje om de koplamp te richten, dat ik vrij regelmatig gebruik bij tegenliggers op het jaagpad. Omdat ik het lampje weer wél interessant vind om makkelijk te kunnen zien hoe laat het precies is, heb ik het lampje nu met een enkele draad naar voren lopen, de rest van de bedrading zit weggewerkt in de buurt van de batterij.

Grootste minpunt van de Strada (en dat geldt in mijn geval dus ook voor de Quest en de Mango) blijft het schuimdeksel. Dat die in de meeste gevallen te warm voor mij zou zijn, wist ik natuurlijk van tevoren. Dat valt nog redelijk op op te lossen met aangepaste kledij, ik rij nu met luchtiger kledij dan met de Alleweder als ik "dicht" rij. Ik zou natuurlijk net zoals Paul Dijs heeft gedaan, kunnen gaan snijden in het schuim, maar dat lijkt me dan weer niet echt interessant bij hevige regen. En aangezien ik het deksel al fietsend niet kwijt kan vooraan onderin ....
Het openmaken van het deksel binnenin gaat goed, zolang je de achterste 2 klittebanden niet gebruikt. In het begin zat ik nogal te klooien met die achterste 2, maar je hebt zo weinig bewegingsruimte dat ik tegenwoordig alleen de 2 opzij en 1 vooraan gebruik. Alleen als het flink regent, worden de achterste 2 ook bevestigd ....
Over regen gesproken : de afgelopen weken heb ik moeten vaststellen dat het systeem met deksel helemaal niet zo waterbestendig is. Regelmatig kreeg ik water binnengedruppeld vooraan en opzij. Jonathan A. had dezelfde "lekkage", het zal dus wel iets eigens aan het deksel zijn. Ik heb trouwens ook gemerkt dat als het deksel is geplaatst, het niet zo goed afsluit vooraan, er blijven altijd 2 kieren, zeg maar in de "zijbochten". Op zich geen enkel probleem zolang het droog is, want dan zorgen de kieren voor extra verkoeling. Bij regen daarentegen .... Nee, dan is het zeiltje van de Alleweder stukken praktischer : makkelijk weg te stoppen/mee te nemen, regelbaar kwa luchtdoorstroming én waterdichter. Het is dan ook het enige dat ik nog mis van mijn vorige velomobiel.   

Vorige week heb ik ook nog even bekeken hoe het nu precies zit met de led-verlichting vooraan. Ik had de Strada in het pikdonker geparkeerd op een onverlicht fietspad naast het bos. Vervolgens respectievelijk 50 en 75 grote stappen gedaan, om te kunnen zien dat je wel degelijk een lichtje vanop die afstand kunt zien. Uiteraard is vanop die afstand niet te zien wát je precies ziet, maar dat is bij een bukfiets net hetzelfde. Ervan uitgaan dat de andere weggebruikers je niet zien, lijkt me in elk geval nog steeds de veiligste houding.
Wat in die optie misschien een nuttige functie zou zijn, is een lichtclaxon : een knopje zoals dat van de claxon waarmee je de koplamp kunt laten branden/knipperen. Ik weet niet of dat technisch haalbaar is (er zitten al zoveel bedradingen in m'n Strada), maar het lijkt me praktischer dan nu te switchen met de aan/uit schakelaar. Met een extra knopje aan het stuur zou je makkelijker kunnen "flitsen" vooraan ....