woensdag 24 maart 2010

Bobbelbanden

De laatste weken heb ik ontzettend veel moeite om de Perfecht Moirées goed op de velg te krijgen. De afgelopen week in Gelderland heb ik al de hele tijd met een bobbelband gereden en afgelopen week is het alleen maar verergerd. Voor alle duidelijkheid : met een bobbelband bedoel ik dat de buitenband ergens eens stukje niét tegen de velgrand aanzit en het daardoor lijkt alsof er een bobbel in de band zit. Je voelt dat meteen als je rijdt : het wiel met een bobbelband voelt net aan of je voortdurend over ribbels rijdt : dèng, dèng, dèng .... Ontzettend irritant ! En het veroorzaakt ook snellere slijtage van de band. 

Ik heb de afgelopen week al ontieglijk veel keer de banden eraf gehaald, er terug opgelegd, beetje opgepompt, de band rondom gekneed om hem goed te krijgen, dan bijgepompt tot 4,5 bar. Maar altijd bleek de band wel ergens niet helemaal tegen de velgrand te gaan zitten.

"Tja, dat ken ik. Dat kun je bij alle banden hebben, ongeacht de maat", vertelde Harry van de fietsenwinkel me. Hij gaf me de raad van de band op overdruk te zetten, zodat de band dan -hopelijk- vanzelf tegen de velgrand floept. Ik heb de banden niet harder dan 6,5 bar durven oppompen, maar veel hielp het niet. Terug naar Harry. Wat voor velglint ik gebruik ? Tja, die dunne rubber lintjes had ik ook al vrij snel weggegooid, want die kunnen toch niet tegen de hoge druk. Dus van dat zelfklevend velglint van Zéfal. Okee, dat was dus al in orde. Maar de rand van de buitenband, die ligt toch op het velglint ? Euh .... nee, want het gootje van de velg is redelijk diep, dus het velglint loopt eenmaal geplaatst niet van de ene velgrand tot tegen de andere velgrand. Tja, dat is niet goed, want de bandenranden moeten op het velglint liggen. En of ik al siliconenspray heb gebruikt ? Siliconenspray ? Euh nee, wel zeep/zeepsop. Hmm, ik moest dus siliconenspray gebruiken, dat schuift nog beter. Okee, dat heb ik thuis nog wel staan. 
Thuisgekomen de bandenrand ingespoten met siliconenspray en nou moe, dat schuift inderdaad ! De band floepte bijna als vanzelf op de velg ! Maar ondanks dat gefloep, bleef er altijd een bobbel inzitten. En dan nog meestal aan de binnenkant van het wiel, waar je er natuurlijk moeilijk aan kunt .... Grrr ! Oude band, nieuwe band, het maakte niet uit : er bleef altijd wel ergens een bobbel zitten (en dan nog meestal aan de binnenkant van het wiel ook). Suf heb ik me gepompt vandaag (ik wil een compressor !) en bij de laatste poging : ik zat tegen de 6,8 bar toen ik ineens het laatste stukje band tegen de velgrand zag floepen. Joehoe, gelukt !!!

Ik kan me echt niet herinneren dat ik dit probleem ooit eerder heb gehad. Met de Alleweder reed ik ook al met Perfect Moirées en met (voglens mij) dezelfde velgen, maar daar heb ik nooit zo mee zitten klooien. Heb ik misschien een stel slechte banden of velgen ? Pfff, ik weet het niet, maar je kunt toch moeilijk een bus siliconenspray en een mini-compressor in je velomobiel meesleuren voor als je een lekke band krijgt ? Ik doe het al jaren zonder die dingen, een klein handpompje is tochnogtoe altijd voldoende gebleken. Heel vervelend allemaal. Ik hou m'n hart al vast voor de eerstvolgende keer dat ik een lekke band heb ...

Voor die lezers die menen een gouden tip te kennen ivm bobbelbanden, zou ik zeggen : laat ze maar komen, die tips !

zaterdag 20 maart 2010

Velomobielvakantie


Omdat ik nog een aantal verlofdagen van 2009 moest opnemen voor eind maart (én we een aanbieding aan 50% hadden ontvangen), hadden we een weekje vakantiepark geboekt, deze keer in Zutphen. Vrouwlief had opgevangen dat ik binnenkort eens een brevet wil gaan fietsen, dus had zij al uitgemaakt dat ik maar met de Strada naar Zutphen moest rijden, want dat zou toch een goeie training zijn, niet dan ? Tja, daar valt natuurlijk weinig tegen in te brengen ....

Afgelopen maandag voor vertrek eerst goed naar de buienradar gekeken en dat bleek goed mee te vallen : van de aangekondigde regen viel er maar weinig te bespeuren. Het dekje gaf ik met de auto mee, ik had een aantal fietskaarten gekopieerd en ik had nog altijd een mond om de weg te vragen, dus kon ik vertrekken. Bedoeling was om via de grote steden naar boven in Nederland te fietsen. De wind stond schuin vanachteren, dus ik was redelijk snel in 's Hertogenbosch. Daar moest ik richting Nijmegen, via Oss. In 's Hertogenbosch stond aanvankelijk Nijmegen nog aangegeven met van die rode fietswegwijzers, maar na een paar straten waren er geen wegwijzers meer te bespeuren en moest ik een paar keer de weg vragen. Geen enkel probleem, ik zat zo op zalig fietspad dat parallel liep met de A59, dat wel een beetje op een fietssnelweg leek. Alleen bleek het niet zo lang duren als ik hoopte ....


De fietssnelweg langsheen de A59 ....

Toen ik in de buurt van Oss kwam, begon de lucht dicht te trekken en nog voordat ik in Nijmegen was, begon het te regenen. Gelukkig geen pijpestelen, maar toch voldoende om mijn regenjas aan te doen. He, had ik het dekje toch maar bij me gehad, dat zou toch comfortabeler zijn geweest !
Wat de route betreft, was het hetzelfde verhaal in Nijmegen als in 's Hertogenbosch : aanvankelijk was de richting Arnhem goed aangeduid maar na een paar straten nergens meer. Na een paar keer in verschillende richtingen te zijn gestuurd, vond ik uiteindelijk toch het fietspad naast het spoor in de goede richting en kon ik verder rijden. In Arnhem vond ik redelijk makkelijk de goeie richting (via Velp naar Rheden en zo via Dieren naar Brummen). Dan de Ijssel over via de Cortenoeversebrug (waarbij ik nog een paar flinke plassen over me heen kreeg van voorbijrijdende vrachtwagens) en toen was ik in Zutphen, waar vrouwlief al zat te wachten in vakantiepark de Bronsbergen.

Aanvankelijk had ik de Strada netjes achter het vakantiehuisje geparkeerd, maar omdat dat tegen het water lag, hadden 2 zwanen nogal verdacht veel interesse in de Strada. Volgens mij dacht minstens één van hen dat een groot ei op wielen was, want die bleef er maar op pikken. Om schade te voorkomen werd de Strada daarna na elke rit maar meteen binnen gezet .....



Ongezonde belangstelling ....

De afgelopen week redelijk wat km's gefietst, meestal zo'n uurtje of 3 per dag. Het weer zat echt mee, woensdag en donderdag liepen de temperaturen eindelijk weer wat op en kon het dekje thuis blijven. Vrijdag was bewolkt, maar droog, al bleef het flink waaien.
Ondanks dat er in Gelderland verschillende mensen met een velomobiel wonen, ben ik er geen enkele tegengekomen. Wel 2 keer (dezelfde) "open" ligger gekruist in de buurt van Apeldoorn en van Loenen.

Op de weg van Loenen naar Apeldoorn passeerde ik op een gegeven ogenblik een blauw verkeersbord met daarop de vermelding "P waterval", dat moest ik natuurlijk even bekijken, want ik wist helemaal niet dat Nederland watervallen heeft ! Dat moest ik zien !
Op het infobord vlakbij de waterval staat te lezen dat het de hoogste waterval van Nederland is (maar liefst 15 meter !), daar moest ik natuurlijk ook een fotootje van hebben ;-)


De hoogste waterval van Nederland

Tijdens de tocht op vrijdag merkte ik ineens dat de Strada wat naar rechts overhelde en wist ik meteen hoe laat het was : lekke band. De binnenband bleek al een keer geplakt te zijn en dat was deze keer ook de oorzaak. Het zelfklevende plakkertje bleek toch niet zo goed te hebben gehouden en je kon zo zien langswaar de lucht weer ontsnapte. Een nieuw binnenbandje gestoken en ik kon weer verder.


Toch niet zo drukbestendig, die zelfklevende plakkertjes .....


Zaterdag was een rustdag, het was ook een wat mindere dag met zware bewolking en de hele dag wat motregen. Die dag doorgebracht met vrouwlief. 
Het was die dag kennelijk ook schoonmaakdag, want we waren verbaasd over het groot aantal vrijwilligers dat in de regen zwerfvuil aan het rapen was. Zowel jong als oud stond in de bermen met fluovestjes, een vuilzak en grijpers allerlei afval op te rapen, verbazend ! Geen wonder dat Nederland veel schoner oogt dan ons Belgenlandje !!!

Zondag zat de vakantie er weer op (eiglijk pas op maandag, maar ik wilde liever zondags terugfietsen, omdat er dan veel minder verkeer is). Ik wilde niet dezelfde fout maken als op de heenweg en de grote steden zoveel mogelijk vermijden. Probleem hierbij is dat je wel de Maas en de Waal moet oversteken en dat de meeste pontjes nog niet varen. Op het internet vond ik een interessante fietsrouteplanner (www.plusonline.nl/fietsen), waar je een route kunt plannen aan de hand van fietsknooppunten en/of lange afstandsroutes. Op de fietskaarten die ik bij me had, heb ik een aantal knooppunten genoteerd. Zo kon ik bvb Nijmegen vermijden door via Niftrik de Maas over te fietsen. De wind was intussen niet echt gedraaid, wat maakte dat ik de hele terugweg wind tegen zou hebben. En dat het niet droog zou blijven, stond ook al vast, maar deze keer had ik het dekje zelf bij ;-)

Het volgen van de knooppunten ging redelijk vlot, al ging het hier en daar flink de mist in omdat in praktijk niet alle knooppunten elkaar opvolgden zoals door de routeplanner was aangegeven. Dat viel meestal eenvouding op te lossen omdat er in Gelderland vrij regelmatig overzichtsborden van de knooppunten staan. Echt opschieten doet dat natuurlijk niet, want je moet wel elke keer je velomobiel in en uit om de borden te kunnen lezen. Knooppunten volgen levert zowieso niet de kortste weg op, maar laten je wel bepaalde mooie routes volgen. Ik had dus ook helemaal geen spijt om wat om te rijden zonder het gemis van het razend gemotoriseerd verkeer vlak langs je. De regen onderweg viel goed mee, ik heb op geen enkel moment een hoofddeksel moeten dragen, alleen voortdurend m'n fietsbril droogvegen. 

Tegen dat ik 's Hertogenbosch naderde, wilde ik toch wel zo snel mogelijk thuis zijn. Omdat ik via een andere route terug kwam gereden, reed ik uiteraard ook anders 's Hertogenbosch binnen. Geen bordjes meer te vinden, knooppunten stonden er wel maar die had ik niet meer opgeschreven, dus uit pure frustratie dan maar récht door het centrum gefietst. Dat viel uiteindelijk reuze mee, ik heb nergens moeten omrijden of terugdraaien, zodat ik binnen de kortste tijd terug langs de N65 zat richting Tilburg. Niet veel later was ik terug thuis. 

Eén ding heb ik deze week door schade en schande moeten ondervinden, en dat is dat de remmen van de Strada ondermaats zijn. Ik heb verschillende keren een afslag met een paar meters gemist (en 1 keer bijna een aanrijding gehad met een auto die geen voorrang verleende) omdat de Strada niet op tijd stilstond. Ik weet niet waar dat aan ligt, met de Alleweder kon ik beide voorwielen blokkeren als ik dat wilde, met de Strada lukt dat niet. Ik heb pas nog de scharnierpunten van de remmen in de trommels gesmeerd, daar kan het dus niet aan liggen. Misschien dat ik de remmen zelf wat moet opschuren, ik weet het zo ook niet meteen. Ik zal het deze week zeker even bekijken, want erg veilig fietsen is het zo uiteraard niet ....



maandag 1 maart 2010

Storm !

Gisteravond heb ik nog zitten twijfelen : wel of niet met de Strada gaan werken ? De straat lag al vol takken, maar omdat was aangekondigd dat de wind tegen de avond zou gaan liggen, toch maar de knoop doorgehakt en met de Strada vertrokken. Op het jaagpad richting Turnhout lagen een hoop kleine takken, af en toe een grote maar daar kon zonder problemen omheen geslalomd worden. Verder zonder noemenswaardige problemen op het werk aangekomen. Afgelopen nacht is het nog wel blijven waaien, maar toch niet meer met die kracht van gisteren overdag.

Vanmorgen vroeg : mee dat ik op het werk de poort uitreed, voelde ik al dat de linker voorband platter stond. Rijden ging wel, maar ik moest wel flink tegensturen. Het was op dat moment aan het regenen en omdat ik geen zin had om terug te draaien of langs de kant in de regen te gaan vervangen, toch maar doorgereden. Aangekomen op het jaagpad moest ik een eerste keer bijpompen. Toen ik weer instapte, kwamen er 2 fietsers uit de richting Ravels aangereden die me vertelden dat er 3 bomen over het jaagpad lagen, waar ik niet omheen zou kunnen. Hen natuurlijk bedankt, maar toch nog een stukje verder gereden tot aan de voetgangersbrug van de Laguitstraat. Via deze straat naar de N119 gehobbeld en zo naar het Bels Lijntje, in de hoop dat daarop ook geen bomen zouden liggen. Die lagen er gelukkig niet, maar wel flink wat takken, en nog niet zo'n dunne ook ! Aanvankelijk dacht ik dat over bepaalde exemplaren mits aangepaste snelheid (lees : stapvoets) wel te rijden was, maar nadat ik bij de 2e tak bijna op m'n zij lag, ben ik toch maar elke keer uitgestapt. Echt opschieten doet dat natuurlijk niet en het feit dat dat weer net allemaal moet gebeuren na een nachtshift maakt het uiteraard ook redelijk nefast voor de feestvreugde. Omdat ik een stuk moest omrijden en in totaal de voorband 4 keer moest bijpompen, was ik 20 minuten later thuis dan gewoonlijk. 

Vanmiddag de binnenband eruitgehaald en een klein gaatje in het loopvlak gevonden (nee, er was deze keer niks mis met het ventiel!). De buitenband vertoonde niks opvallends, het velglint bleek al gescheurd te zijn thv het ventielgat. Dat wordt dus ook vervangen ...
Ach ja, wat zou een mens toch anders moeten ;-