vrijdag 31 december 2010

Eindbalans

Op deze laatste dag van het jaar wordt gewoontegetrouw het aantal gefietste km's opgeteld. Dit jaar kom ik aan een totaal van 15.325 km. Hiervan zijn er 12.740 van met de ligfiets gereden, de overige km's werden met andere fietsen gemaakt. Met de Strada heb ik dit jaar 7.655 km gefietst. Best wel aardig, zeker als je in overweging neemt dat de Strada de afgelopen winterweken zo goed als stil heeft gestaan én er afgelopen zomer een concurrent is bijgekomen (de Raptobike). Het blijft in elk geval met voorsprong de fiets waar de meeste km's per jaar mee worden afgelegd. En het blijft de meest comfortabele, laten we daar duidelijk over wezen ;-)

Aan eenieder een prettige jaarwisseling gewenst (hou het veilig !) en veel aangename km's voor het komende jaar !



donderdag 30 december 2010

Appelflappenflop ...

Vandaag werd de alternatieve tocht voor de Oliebollen gereden, nl de Appelflappentocht. Jonathan A. had hiervoor ingeschreven en erop aangedrongen van ook mee te rijden, maar omdat ik een watje ben en bij deze prut niet met een open fiets wil rijden, had ik feestelijk bedankt. Ik bood wel aan om met de Strada hem en de andere deelnemers naar het startpunt in Rijen te begeleiden, maar meer ook niet. Dat voorstel werd dankbaar aangenomen.

Vanmorgen nog voor vertrek op Ligfiets.net gekeken naar het aantal inschrijvingen en daar stonden slechts 4 deelnemers op, waarvan er 1 Jonathan A. zelf was. Vanuit mijn woonplaats zouden nog 3 anderen mee komen fietsen, Mireille en Vital van de Gentse Liggers en Michael van de Limburgse Liggers.  Er was om 09.15u afgesproken onder de brug aan het kanaal en een 5-tal minuten later zijn we met z'n 4-en naar Rijen vertrokken. We waren nog maar net de grens over, of we moesten stoppen omdat Jonathan was lekgereden, zowel met z'n voor -als achterband. 


Vele handen maken licht werk ...

Nadat die waren hersteld, konden we verder. Maar nog maar nauwelijks Goirle uit richting Riel hoorde (en zag ik in m'n spiegels) eerst Jonathan met z'n roets onderuit gaan en vervolgens Vital, die vlak achter hem reed. Jonathan was onderuit gegaan op een ijsplek op de baan en Vital kon hem niet ontwijken. Bij het onderuit gaan was Jonathan met z'n hoofd tegen de grond gevallen en hield daar een flinke hoofdpijn aan over. Z'n roets liep ook wat schade op, maar gelukkig niet zo erg dat we niet meer verder konden rijden. Het was toen inmiddels al 10.45u geworden en het was duidelijk dat we onmogelijk het startuur van 11.00u in Rijen zouden halen. Natuurlijk had niemand het mobiel nummer van Toni C. bij zich, zodat we noodgedwongen  naar Dronten hebben gebeld, waar we van Jos H. het nummer van Toni kregen. Die hebben we dan meteen opgebeld en gevraagd van op ons te wachten, wat geen enkel probleem was. 

Omstreeks 11.35u waren we aan de kerk in Rijen, maar nergens een ligfiets te zien. Vreemd .... Ineens kwam Toni naar buiten uit het gebouw naast de kerk en deelde mee dat wij de enigen waren die waren komen opdagen ! Tjeezus !
Ik had onderweg nog gekscherend gezegd dat er misschien wel meer Belgen zouden zijn dan Nederlanders, maar dat bleek uiteindelijk nog zo te zijn ook. Toni was dan ook flink teleurgesteld in z'n landgenoten .... 
We hebben dan eerst wat warms gedronken en toen het groepje van 4 (ik reed zoals afgesproken niet mee) omstreeks 12.00u wilde vertrekken, daagde er nog een lokale (?) ligger op, die alleen maar een stukje wilde meefietsen omdat-ie naar Breda moest. Ik heb ze allemaal succes gewenst en ben lekker in m'n eentje -gelukkig zonder problemen- terug richting België gereden. 


Niet echt een succes met 4,5 deelnemers,  de Appelflappentocht van dit jaar .....

dinsdag 28 december 2010

Oliebollen 2010

Vandaag was het de 12e editie van de Oliebollentocht en voor het eerst sinds ik daaraan deelneem, was het vertrek vlak bij huis. Nou ja, vlakbij is natuurlijk relatief, maar als je de startplaatsen van het verleden bekijkt, is Tilburg natuurlijk wel érg dichtbij. 
Dat velen zich hebben laten afschrikken door het weer was al duidelijk bij het aantal inschrijvingen, dat flink lager lag dan vorig jaar. Ook het aantal Vlaamse deelnemers lag laag : slechts 2 medefietsers daagden vanmorgen op om samen met mij naar Tilburg te fietsen : Jonathan A. (die utieraard van bij hem thuis kwam gefietst) en Rudi M (die met de auto tot hier kwam). Ik had gisteren al een proefritje richting Tilburg gereden, maar mijn plan om via Alphen en het Bels Lijntje naar de startplaats te rijden, bleek onmogelijk omdat dat niet berijdbaar was. Dat maakte dat we vanmorgen rond 08.35u via de gewone weg naar boven via Poppel naar Nederland reden om vervolgens via Goirle naar Tilburg te rijden. Jonathan A. had vanaf het Boogpad naast de N630 een track op z'n GPS aangemaakt, zodat we tegen 10.00u aan de startplaats waren. Daar was inmiddels ook Luc W. met de wagen gearriveerd (helemaal van de Belgische kust, chapeau !). In totaal waren wij Belgen met 5, een mij onbekende Mango-rijder uit het Antwerpse was er ook. 

Pas rond 11.15u vertrok de bonte stoet. Richting Heusden moest een overzet genomen en het lukte waarachtig om alle velomobielen samen met 2 autoos in één keer over te zetten ! In een sneeuwwit Heusden werd eerst een groepsfoto genomen, daarna was het tijd voor koffie/thee met appelgebak. Na deze opwarming was het weer richting Tilburg. Na de gebruikelijke snert en oliebollen, was het weer tijd om richting België te rijden. Vlak voordat we vertrokken, vernam ik dat het Bels Lijntje vanaf de Bredaseweg tot in Riel sneeuwvrij was gemaakt. Dat schoot natuurlijk lekker op, zodat we in een wip  terug in Goirle waren. In Weelde kreeg Jonathan A. nog een lekke achterband, maar ondanks dat waren we ongewoon vroeg thuis. Daar stond naar jaarlijkse gewoonte weer een zalige spaghetti voor ons klaar. 

Dit jaar was er voorafgaandelijk aan de tocht ook een primeur : de eerste carbon Quest werd vandaag aan z'n eigenaar overhandigd. Die reed er meteen de Oliebollen mee, maar dat had-ie misschien beter niet gedaan : tijdens de 2e helft van de tocht richting Tilburg is er een Quest-rijder achterop ingereden. De carbon Quest liep hierbij gelukkig geen schade op, maar dat kon van de andere Quest niet gezegd worden ....

Ondanks dat was aangekondigd dat de route sneeuwvrij en goed berijdbaar was, waren er in totaal slechts 60 vertrekkers. Ik begrijp niet goed waarom zoveel mensen hebben afgehaakt. Okee, er is de afgelopen week een flink pak sneeuw gevallen en het is begrijpelijk dat daardoor minder mensen naar Tilburg kwamen gefietst, maar dat er zo weinig mensen opdaagden .... Ik bedoel maar : als Luc W. van 200km ver met de wagen naar Tilburg komt om mee te Oliebollen, wat is dan iemand anders z'n excuus ??? 

Ik vernam tijdens de tocht dat de Oliebollen volgend jaar zullen doorgaan in de provincie Noord-Holland. Eens benieuwd in welke plaats ze dan zullen starten ....

Mijn fotoos vind je hier



 Groepsfoto in een wit Heusden ....

zondag 26 december 2010

Windschermperikelen deel III

In mijn queste naar het ideale windschermpje, zitten we intussen al aan model nr 5. Omdat ik geen voorstander ben van "grote" contstructies vooraan, wilde ik het deze keer wat simpeler houden. Tijdens het fietsen bedacht ik me ineens dat de opstaande rand van het instapgat van het dek misschien ook best wel als deflector zou kunnen dienen. Dan hoef je er alleen maar een eenvoudig schermpje tegenaan te klitten. Proberen maar. 

Om ervoor te zorgen dat er voldoende luchtstroom is tussen het schermpje en de opstaande rand, had ik  extra stukjes klittenband gemaakt en die tussen het schermpje en het dekje geklit. Afgelopen week -toen het eindelijk nog eens mogelijk was om met een velomobiel te fietsen- dan 's avonds vertrokken voor een testrit. 

Temperatuur was - 2° en er was een briesje, bijna ideaal weer, dus op richting Nederland. Bij het vertrek sloeg het schermpje een beetje aan, maar dat trok al snel weg tijdens het fietsen. De bovenkanten sloegen tijdens het rijden een beetje aan, maar omdat er nogal wat ruimte zat tussen het schermpje en het dekje, was er voldoende zucht om het zicht vrij te houden. Tot nogtoe is dit het enige schermpje waarmee ik de hele rit ben kunnen blijven fietsen. Ik heb het schermpje na een half uurtje wel zo hoog mogelijk gemonteerd, dat gaf nog wat minder wind in m'n gezicht. 
De linkerkant binnenin bleef wel meer aanslaan dan rechts. Omdat dit ook zo bleef toen ik was teruggedraaid en de wind van de andere kant kwam, vermoed ik dat het schermpje aan de linkerkant niet helemaal dezelfde zucht heeft als rechts. De plaatsing van de stukjes klittenband komt dus vrij nauwkeurig. 

Toen ik in de buurt van Alphen kwam, begon het te sneeuwen. Aanvankelijk kon ik nog doorheen het schermpje blijven kijken, maar na een klein uurtje begonnen de vlokken wat dikker te worden en moest ik nét over de rand van het schermpje heen kijken om te kunnen blijven fietsen.  



Voor het volgende schermpje blijf ik het in deze richting zoeken. Het zal zowieso een beetje hoger moeten worden en iets nauwkeuriger worden afgesteld om het aandampen te voorkomen. Maar het is lekker compact en daar hou ik wel van. Wordt -alweer- vervolgd. 

dinsdag 14 december 2010

Winterritje

Vandaag had ik een dagje verlof en aangezien het vandaag droog zou blijven, vanmiddag de Strada nog eens uit de garage gehaald om een tochtje te fietsen. Buitentemperatuur was -2° met een milde bries toen ik vertrok, dus toch maar schermpje nr 4 gemonteerd. Lang heeft dat er niet op gezeten, want het tochtte zo erg binnenin de body dat het koud was om in korte broek te blijven rijden. Ik heb wel een lange fietsbroek in de Strada liggen, maar ik fiets liever in korte broek. Schermpje verwijderd en verderrijden dus maar. Voor alle zekerheid had ik ook een skibril meegenomen, maar met een muts op kon ik met mijn gewone fietsbril blijven rijden.

Hoewel het er op het eerste zicht droog uitzag, gleed de achterkant toch een paar keer weg. Vooral in de buurt van Tilburg kwam ik een paar keer bijna dwars op het fietspad terecht. Het bleef de hele rit opletten en snelheid aanpassen bij het nemen van bochten. 

Tijdens het fietsen nog wat verdergedacht over het windscherm. Paul D. had vandaag op z'n blog gepost dat-ie zijn windscherm wat heeft aangepast en ook nog een extra schermpje aan de rand van het gat van het dekje heeft bevestigd, om condensatie tegen te gaan. Dat zal bij mij niet lukken, want daarvoor zit ik te dicht bij de voorkant van het gat (er kunnen net geen 3 vingers tussen). Daar moet dus iets anders op verzonnen worden. Uiteindelijk kwam ik bij een heel ander soort van windschermpje uit. In m'n hoofd zie ik het al voor me, maar of het in praktijk ook zal werken, zal nog moeten blijken. Dat wordt iets voor de volgende dagen. 

In totaal heb ik iets van een 3 uur gefietst. Echt koud heb ik het niet gehad, al hadden mijn tenen het redelijk fris. De accu van de Strada blijkt bij deze temperaturen toch wel wat vermogen in te leveren, want de paar keer dat ik de claxon moest gebruiken, kwam er maar amper geluid uit. Gelukkig zit er ook nog een fietsbel in ;-).


donderdag 9 december 2010

Windschermperikelen deel II

Intussen schermpje nr 4 afgewerkt, deze keer wat minder hoog gemaakt dan schermpje nr 3 (ongeveer 2 vingers minder). Dat maakt dat ik er nét boven kan kijken als ik mijn nek helemaal uitstrek. Op aanraden van enkele andere bloggers ook maar meteen een deflector gemaakt, want dat zou ook schelen. En dan ziet het er voor vertrek zo uit : 


Jan R. had op mijn vorige post gereageerd door te stellen dat de zijkanten van mijn windschermpjes te kort zijn en dat daardoor de wind naar binnen slaat en voor condensering zorgt. Uitgerekend vandaag poste Wim Schermer een foto op z'n blog van de scherm van Kees van H. z'n windscherm, dat voorzien is van lange zijkanten (net zoals het schermpje van Pé). Dat blijkt ook flink te condenseren, dus voor mij reden genoeg om niet meteen aan de slag te gaan met langere zijkanten. Na een 15-tal minuutjes fietsen, zag schermpje nr 4 er zo uit : 


Het verschil met de vorige versie was duidelijk voelbaar : de wind ging net over m'n hoofd heen. Ik had deze keer een helm op en voelde de wind vooraan net tegen de bovenkant waaien. Als ik m'n hoofd naar achteren hield, tot tegen de kopsteun, waaide de wind net wél in m'n gezicht, dus lager mag het schermpje op deze afstand zeker niet zijn. Het aandampen was merkbaar minder, alleen in het midden deze keer en een klein beetje aan de linkerhoek binnenin (de helft met wind schuin vanachter en de andere helft met de wind schuin van voren gereden). Waarschijnlijk zit de deflector daar voor iets tussen, ik had de indruk dat daar waar het met klittenband was bevestigd aan het schermpje, er condens ontstond net vanwege de klittenband. 
Wat ook duidelijk merkbaar was, is het tochten binnenin; er was duidelijk minder doorstroming van (koude) lucht binnen in de body, op zich dus ook al een verbetering is. Vandaag had ik ook wat meer last van opspattend nattigheid van de auto's en vrachtwagens die kwamen langsgereden (geen afgescheiden fietspad), waardoor het schermpje redelijk vuil werd. 

Dus tja, geslaagd of niet ? Ik vermoed voor korte ritten zoals bvb mijn woon/werkverkeer zal het wel volstaan, zolang het niet regent/sneeuwt. Met dit schermpje kan ik mijn fietshelm blijven dragen met m'n gewone fietsbril, zonder is het fietsen met muts en skibril. Het ideale windscherm is het zeker niet, maar deze versie is al vast een stapje dichterbij. Ik blijf rondkijken en wie weet .... 

dinsdag 7 december 2010

Windschermperikelen deel I

Net voor de vorige winter had ik al één van de eerste Botter windschermpjes in huis gehaald. Omdat het nogal vrij groot uitviel, heb ik het totnogtoe nog niet gebruikt. Intussen zijn er al tal van varianten uitgebracht, het één al wat efficiënter dan het andere. Eerder dit jaar heb ik dan van Wim Schermer wat lexan gekocht, waarmee ik aan de slag ben gegaan.

Eerlijk toegegeven heb ik eerst een hele tijd zitten afkijken wat anderen ermee hebben gedaan. Ik wilde absoluut niet in de body van de Strada boren of er klittenband langs de buitenkant op kleven. Dan bleef er niet veel als alternatief over, behalve dan de oplossing van Wim Harwig : een constructie die de armpjes van de spiegels gebruikt. Dát was nog eens goed gevonden !

Alleen, ik ben niet zo handig en zag het echt niet zitten om met aluminium aan de slag te gaan. In de doehetzelfzaak vond ik echter witte alu hoekjes waar ik alleen maar het gaatje groter moest maken om die te laten passen, dat zou nog wel lukken. Bleef alleen nog uit te maken op welke plaats het schermpje moest komen : voor de spiegels, er net achter, in de rand van het instapgat .... Afijn, met mijn hoekjes kon het alleen maar net voor de spiegels. Bleef de bolling van de body over : hoe moest ik die in hemelsnaam precies namaken ? M'n eerste versie had gewoon een rechte onderkant, die, nadat ik de onderkant had beplakt met zacht witte klittenband tegen krassen op de body, mooi op de body aansloot als de zijkanten werden aangetrokken. Probleem was hierbij wel dat het schermpje nogal ver achterover helde. Een korte rijtest in de straat bevestigde dat de wind eiglijk nog steeds zo goed als vol in mijn gezicht kwam. Niet goed dus.

Schermpje nr 2 was van onderen ovaalvormig afgeknipt en dat kwam inderdaad meer rechtop te staan, zoals op onderstaande foto duidelijk is te zien. Dat schermpje heb ik dan eind vorige week uitgeprobeerd, maar het resultaat viel dik tegen. Nog steeds wind in je gezicht -terwijl het schermpje dat juist moet voorkomen- maar ook wat meer zucht binnenin de Strada.


Vandaag dan schermpje nr 3 is gemaakt naar het originele Botterschermpje : dezelfde hoogte, alleen ietsjes langer en deze keer bevestigd op het schuimdekje. De klittenband op het dekje moest ik wel vastlijmen, want de zelfklevende laag had zo goed als geen grip op het dekje. Rond etenstijd even een klein blokje rond en warempel : geen wind meer in je gezicht, lekker ! Maar al snel begon het schermpje aan te dampen zodat het zicht begon te verminderen. Wat nog nog meer opviel deze keer, is dat het hard tochtte binnenin de Strada. Ik rij het hele jaar door met een korte broek, maar met het schermpje op het dekje tochtte het binnenin zo hard, dat ik het echt koud kreeg. Ik vermoed dat het windschermpje een soort van onderdruk creëert waardoor er lucht uit de body wordt "gezogen". Wel vreemd dat ik daar van niemand anders iets over heb gehoord of gelezen, het lijkt me dat iedereen die met een schermpje rijdt dit toch duidelijk moet voelen ....
 


 
Helaas teveel condens na amper 10 minuten fietsen ....

In elk geval : nog steed geen goei schermpje. Ik ga voor schermpje nr 4 dit schermpje een stukje minder hoog maken (zie de horizontale streep in de condens op het schermpje), daarmee zou ik net over het schermpje heen kunnen kijken ipv er doorheen, maar of dat voldoende zal zijn om de zucht uit m'n gezicht te houden, zal nog moeten blijken. Wordt dus nog vervolgd ....

zaterdag 4 december 2010

Winterband

Begin deze week raakte ik met de Strada niet meer de oprit aan m'n woning op omdat het achterwiel bleef doorslippen in de sneeuw, dus de hoogste tijd om weer een winterband te leggen. Deze keer gekozen voor een Schwalbe
Sammy Slick. Begin deze week online besteld bij Futurumshop.nl en gisteravond netjes aan de deur afgeleverd. Het vervangen van de band ging vrij vlot, al was het redelijk koud bij een temperatuur van -6° in de garage. Na een weekje woonwerk met de bukfiets, kon ik gisteravond eindelijk weer met m'n Strada naar het werk rijden. Niet via mijn normale weg, want het jaagpad ligt er intussen weer als een slagveld bij. Gelukkig zijn de meeste fietspaden in de regio wel sneeuwvrij gemaakt, zodat ik gewoon via de gewone baan naar het werk kon rijden.

De band heeft geen reflectiestrip meer, maar wel zijn het merk en het type in reflecterende materie op de zijkanten geprint. Heel veel maakt dat niet uit voor het achterwiel bij een velomobiel, maar toch. Alle beetjes helpen, zullen we maar denken ....