.... en weer terug van Denemarken !

Zo, we zijn weer terug van weggeweest !

Dag 1 Ravels - Sibculo. Een solodag waarop ik naar Sibculo moest fietsen, een dikke 210 km. Mark C. was daar ook alleen naartoe gereden, vanaf dag 2 reden we dan samen.  Overnachting was geregeld via Vrienden op de Fiets, dus dat was dik okee.

Dag 2 Sibculo - Bremerhaven. 230 km fietsen. Overnachting geboekt in de Jeugdherberg van Bremerhaven. Groot gebouw, slechte matrassen (veren voelde je zo doorheen de voering als je er op ging liggen). Maar de fietsen konden wel in een afgesloten fietshok overnachten én we kregen een gratis kaartje voor het openbaar vervoer.

Dag 3 : Bremerhaven - Padborg. Dat was 240 km. In totaal hadden we toen al 682 km bij elkaar gefietst toen onze vakantie nog moest beginnen. Dat viel mij toch vies tegen, zo'n afstanden 3 dagen na elkaar. Duitsland blijkt veel heuvelachtiger te zijn dan ik had verwacht en ik bleek ook de enige gek te zijn die al zijn bagage mee in de fiets nam (Mark had zijn helft met de anderen met de auto meegegeven), dat helpt natuurlijk ook niet bij het bergop rijden .... Ook blijken de fietspaden in Duitsland rotslecht, maar daarover later mee. 
Kwa weer mochten we dan weer niet klagen : op een enkel buitje na zijn we niet nat geworden tijdens de heenreis. 

Dag 4 : Padborg - Stenderup.  Licht bewolkt en af en toe wat gedrup, maar met 6 velomobielen onderweg in Denemarken blijkt altijd pret : mensen lachten ons de hele tijd toe, toeterden met de claxon en staken duimen omhoog, stopten met de wagen aan de kant om ons te filmen of te fotograferen, we hebben de hele week geen enkele nare ervaring gehad met de Denen. 

Ook Denemarken blijkt niet vlak te zijn, iets waarmee Patrick V wat last bleek te hebben in zijn WAW (voorzien van Rohloff-naaf met enkel blad vooraan). 

Onderweg : de Deense DF variant 

Dag 5 : Stenderup - Give. Patrick V begon nog meer last te krijgen van het geklim, zodat het tempo ook redelijk laag bleef. Hij en Eddy B reden min of meer hetzelfde tempo, zodat zich tijdens het rijden het volgende scenario afspeelde : Mark reed vooraan, gevolgd door Patrick en Eddy. Maarten, Ivo en ikzelf lieten ons wat afzakken en stopten op de top van een afdaling. En terwijl Patrick en Eddy omhoog zwoegden, lieten wij 3-en ons naar beneden denderen en staken hen bergop weer voorbij. Mss niet leuk voor de slechte klimmers, maar niet je eigen tempo bergop kunnen rijden is ook vermoeiend .... Uiteindelijk gingen Patrick en Eddy helemaal vanaf dag 6 vooraan rijden en zouden ze niet meer voorbijgestoken worden.
We kwamen ook in de buurt van Billund, zodat we toch moésten poseren bij de ingang van Legoland !

Dag 6 : Give - Skive. Ook een kwakkeldagje : af en toe wat zon, maar meer wolken en af en toe regen. Tegen de avond brak de zon dan toch weer door. 
Bij aankomst bleken de camping pal aan het water te liggen, dat leverde toch nog enkele mooie plaatjes op ....

Je kon zo de zee in rijden ....

Dag 7 : Skive - Struer. Op deze dag gaven Patrick en Eddy al meteen forfait om de route zoals voorzien mee te rijden, omdat ze het allemaal wat zwaar vonden. Zij zouden rechtstreeks van Give naar Skive rijden (iets van een 46 km), terwijl de route naar boven tot aan Snedsted liep. Uiteindelijk liet ook Ivo het afweten, zodat Mark, Maarten en ik met z'n 3-en de lus tot aan Snedsted hebben gefietst. Het was een mooie dag kwa weer, en omdat de "oudjes" er niet bij waren lag het tempo een stukje hoger. Geslapen hebben we in een bungalow op een camping. 

De brug naar Snedsted

Dag 8 : Struer - Hvide Sande. Ook weer eerder een grauwe dag. We passeerden ook het mooie Ribe, maar toen was het zo aan het regenen, dat van een bezoek aan deze stad weinig terecht is gekomen. Overnachting was opnieuw in een bungalow op een camping. 

Picknick aan een kanohalteplaats

Bij de lokale golfclub waren we meer dan welkom om iets te drinken 

Dag 9 : Hvide Sande - Rømø. In de voormiddag scheen lekker de zon, rond de middag trok alweer de hemel dicht en onder dreigende bewolking met regen zijn we dan de brug naar Rømø overgereden. Overnachting daar was in een Jeugdherberg. 

Het Danhotel in Rømø 

Dag 10 : Rømø - Padborg. Laatste dag van de vakantieweek. Voor vertrek van het eiland hebben we nog even op het grote strand gespeeld met onze fietsen, wat de nodige aandacht opeiste. Diezelfde brug konden we nu onder een flauw zonnetje overrijden, heel wat aangenamer. En 's avonds waren we weer in de B&B waar we vertrokken waren.  

Eén van de weinige stranden waar je zó de zee in kan fietsen ....

Zelfs de kerkhoven waren overal onberispelijk, zoals hier in Bredebro 

Dag 11 : Padborg - Bremerhaven. 's Ochtends met gemiezer in Denemarken vertrokken, maar na een uurtje rijden trok de hemel open en werd het toch een stralend warme dag. In Bremerhaven geovernacht in een hotel (de Jeugdherberg bleek een klets duurder te zijn in juli), wel dichterbij het centrum en de fietsen konden ook op een overdekte parking overnachten.

Dag 12 : Bremerhaven - Sibculo. Deze keer toch weer 240 km moeten trappen, wegens omleidingen vanwege wegenwerken. Slechts 1 bui over ons heen gehad net voordat we de Nederlandse grens overreden, maar we waren allebei blij dat we terug in Nederland waren en weer behoorlijk wegdek onder wielen hadden !

 Stralend begin in Bremerhaven

Dag 13 : Sibculo - Ravels. Een stuk nog met Mark teruggereden, maar toen we net de Veluwezoom uitwaren, gingen we elk onze eigen weg. Zoals de buienradar had voorspeld kreeg ik halverwege de namiddag een onweersbui over me heen. Die was zo fel (met hagel) dat ik op een bepaald moment niet meer kon verderrijden en onder mijn paraplu een dikke 20" heb stilgestaan tot de bui over was. Maar ik was vooral blij dat ik weer thuis was !

We hebben het dus gedaan, ik vind het eiglijk best wel flink van me, want het is toch een hele afstand. 13 dagen aan één stuk fietsen, dat kan dus best. Niet altijd even goed of even snel, maar toch : het kan. Maar toch enkele bedenkingen : 

heelderdagen fietsen met bagage is toch iets heel anders dan gewoon een tocht maken. Zolang het vlak is, voel je het extra gewicht alleen bij het aanzetten, eenmaal op snelheid kun je best blijven trappen. Maar zodra het bergop gaat, voel je meteen de extra kiloos. Op het vlakke kon ik een kruissnelheid van 30 - 31 km/u makkelijk aanhouden. Die snelheid kon ik de hele dag rijden, zonder dat ik daar ongemakken van kreeg. Wel heb ik geleerd van kleiner te trappen, want na de eerste dag voelde ik 's avonds mijn knieën nogal en besefte ik dat ik lichter moest gaan trappen. Vanaf dag 2 heb ik het grootste blad vooraan dan ook nauwelijks nog gebruikt. 

Met het gewone dekje van de Strada ben ik een flink aantal keren goed nat geworden bij hoosbuien (niet zozeer door het lekken van de linten aan de binnenkant, maar gewoon door de opening rondom de nek. Het is verre van ideaal bij veel regen, jammer genoeg, maar nog altijd beter dan niks.
Van de 6 velomobielen reden er 3 met een kap : Maarten heeft  een deelbare kap op zijn Strada, maar die bleek te lekken (is er nog eentje van de eerste generatie). De WAW heeft ook een afbreekbare kap, maar dat is toch ook weer een heel gedoe met op -en afbreken. Ivo heeft m.i. nog het meest praktische van al : een zelfgemaakte kap die scharniert net boven de neksteun en kan weggeklapt worden over de muts. Hij wist me te vertellen dat de mannen van Velomobiel.nl een paar jaar geleden er een aantal jaren geleden wat fotoos van hebben gemaakt, jammer dat ze er niks meer mee gedaan hebben. Zijn kap heeft volgens mij niks dan voordelen : als je hem niet nodig hebt, zit hij op de bult. Begint het onverwachts toch te regenen, dan trek je hem gewoon boven je hoofd. Heel praktisch !

Hoewel Denemarken heuvelachtig is en geen bergen heeft (toch niet die we beklommen hebben) raakte ik met mijn lichtste verzet soms maar net boven. Ik heb nog niet gekeken wat mijn grootste kransje achteraan is, maar dat zou toch groter mogen ! 

De fietspaden in Duitsland zijn slécht, man man man ! Mark had de route  via een Duitse site gehaald waar je ook de route kon laten berekenen voor een velomobiel, maar die was allesbehalve velomobielvriendelijk. Ervan uitgaande dat je in Duitsland verplicht het fietspad moet volgen dan toch. Overal staan er bordjes met "Radweg Schäden", dat zegt genoeg zekerst ?! Na een halve dag -en zeker op de terugweg- reden we overal in de bebouwde kom zowieso op de weg en op sommige 70 km/u wegen waar het fietspad uit klinkers bestond, ook. Dat heeft maar 'n paar keer tot geklaxonneer geleid, dus ik vond het niet echt een probleem. Gelukkig waren de wegen en fietspaden in Denemarken een stuk beter, het is nog écht een fietsland !

Ik had om reden van gewichtsbesparing geen fototoestel meegenomen en alleen mijn smartphone bij. Bleek niet zo'n goeie keuze te zijn, omdat het nemen van plaatjes terwijl je rijdt toch makkelijk gaat met een fototoestel. Volgende keer gaat die dus weer mee. 

Maar 1 lekke band deze keer en 1 remkabelbreuk, allebei bij Patrick. Bij de WAW lagen de remkabels allebei tegen de stuurstangen te schuren, van één ervan was de buitenkabel volledig door, de andere was ook al aardig versleten. De dag dat zij de lus naar Snedsted niet meefietsten, zijn ze bij een lokale fietsenmaker gestopt en daar nieuwe kabels gekocht, zodat alles kwasi vervangen was toen wij 's avonds de groep terug vervolledigden. 

Of ik het op deze manier nog 'n keer zou overdoen ? Ik denk het niet. Nu zijn we bijna even lang onderweg naar geweest dan dat de fietsvakantie zelf duurde, en dat is me te lang. Het had voor mij een dag minder op -en af mogen zijn, kwa afstand vind ik 200 km/dag met bagage meer dan voldoende om onderweg te zijn.